Het gezicht van Dorine Cleton

Wat is dat toch met die Rotterdammers? Dorine Cleton (1959) is ook weer zo’n exemplaar:  ondernemend, doortastend en ‘loeieerlijk’.  Ondernemerschap en een groot sociaal hart gaan bij haar samen. Dat laatste leverde haar onlangs de ‘Hart voor Rotterdam – prijs 2016’ op.  ‘Ik wil mensen faciliteren om verbinding te maken. Uitsluiting van anderen komt door onbekendheid en niet door onwil.’

Eerlijkheid

‘Ik was het derde kind in ons ondernemersgezin in Rotterdam, later Nieuwerkerk. Ik studeerde rechten in Leiden, was direct lid van Minerva, maar ook actief in de Rechtswinkel. Ik ben advocaat geworden, maar wilde conflicten en fouten liever voorkomen en ben in 1996 ben overgestapt naar de advieswereld; in 2005 startte ik Cleton&Com (nu 7 mensen). Ik adviseer over ruimtelijke ordening en milieu bij (woning)bouwprojecten meestal aan initiatiefnemers.  Ik kijk dan naar alle belangen en wensen:  projectontwikkelaars, de overheid en ‘burgers’. Omwonenden tekenen vaak protest aan tegen bestemmingsplannen. Als het kan betrek ik hen ook in het voortraject; als je luistert lukt het vaak om voor iedereen een win-winsituatie te bereiken.’

Neiging tot religiositeit

‘Ons gezin was niet religieus, met kerst gingen we niet naar de kerk bijvoorbeeld, maar religie hoorde er wel bij. Ik had bijbels en op mijn veertiende ging ik wel eens mee naar de kerk met een vriendin die remo was. Toen ik in 1989 een kledingactie organiseerde voor Roemeense vluchtelingen in Hongarije klopte ik bij de Remonstranten aan, die kerk kende ik immers een beetje. Door predikant Marinus Koster ben ik toen naar binnen ‘gezogen’. Eerst in de Oost-Europacommissie van de gemeente, toen in de diaconale commissie, het koor en vervolgens in de kerkenraad. In 1991 ben ik gedoopt en lid geworden. Van 1998 – 2003 heb ik ook nog in de CoZa gezeten (in sectie P met Mijnke Bosman ‘mediaten’ in het land). Het ontbreken van dwang bij de Remonstranten is weldadig.  Mijn neiging tot religiositeit uit zich in verwonderding over de natuur en het leven. God is daarbij voor mij de kracht van het goede. Jezus is niet zozeer een verlosser, maar een voorbeeldfiguur. Zonde zegt me niet zo veel. Ik denk dat alle mensen het goede willen doen, maar veel mensen zijn wel in de war, dat wel.’

Geven

‘Ik heb altijd vrijwilligerswerk gedaan. Die drive komt indirect van mijn grootvader.  Hij heeft mij een rotsvast vertrouwen in mezelf gegeven, ‘jij kunt alles’, zei hij. Ik ben mijn hele leven bezig om de liefde die ik in mijn jeugd kreeg terug te geven.  Namens de Remonstranten nam ik bijvoorbeeld zitting in het Platform Levensbeschouwelijke en Religieuze Organisaties Rotterdam, waar ik al snel voorzitter werd. Midden in de crisis kwam ik bij mensen van andere etnische achtergrond  over de vloer. Ik schrok van de pure armoede, de uitsluiting en het ontbreken van aansluiting bij onze samenleving. Mijn bureau had altijd al (MBO)-stagiaires van alle achtergronden; een druppel op een gloeiende plaat. In 2015 was ik initiatiefnemer van  ‘Samen bouwen we Rotterdam’ , allemaal professionals, die hun tijd en talent inzetten. Jongeren koppelen aan ‘ooms en tantes’ en aan het bedrijfsleven. Jongeren vinden we bij hun netwerken (kerken, moskeeën, mandirs, sport- en theaterclubs) en ‘oom en tantes’ in het netwerk van  businessclubs, Rotary en kerken. Die leren hen hoe het werkt met studie en op de Nederlandse arbeidsmarkt, qua kleding, sociale codes, gedrag. Hun aandacht geeft zelfvertrouwen, want ze zijn zo ontmoedigd! Vervolgens vragen we  het bedrijfsleven om een stageplek of werk. In het eerste jaar hebben wij 25 jongeren op weg geholpen en gematcht. Voor onze inzet heeft Cleton&Com de ‘Hart voor Rotterdam-prijs 2016’ gekregen. Daar ben ik best trots op hoor, ‘geven’ geeft veel meer energie en vreugde dan ‘nemen’.

Michel Peters