Column: De wereld mooier kleuren

Met mijn dochter Anne-Sophie van vijf heb ik de goede gewoonte ontwikkeld, om voor het slapen gaan een enkel lied te beluisteren op Youtube. De afgelopen tijd zijn dat liederen van Herman van Veen. De tekst van zijn lied ‘Anne’ (geschreven naar aanleiding van de geboorte van zijn dochter) maakt grote indruk. Anne, de wereld is niet mooi, maar jij kan haar een beetje mooier kleuren. Waarom is de wereld niet mooi? En hoe doe je dat, de wereld kleuren?

En al pratend moet ik denken aan dat andere verhaal rondom een geboorte, van Jezus uit Lucas 2. Ook in die tijd waren het ‘donkere dagen’. De angst regeert, en de wereld wordt er niet mooier op. Het verhaal stelt daartegenover een kind. Dit kindje gaat de wereld mooier kleuren, en laat ons tot op de dag van vandaag zien hoe dat kan.

Er is namelijk meer in onszelf, dan wij zelf denken. Het begint ermee, dat wij ons ont-wikkelen en weer worden als een kind. Dat is een verre van eenvoudige opdracht. Want dit kind zit ver weg verstopt, bij de meesten van ons. Er is zoveel gebeurd, sinds we geboren werden: je doet kennis op en allerlei ervaringen. Er komen krassen op je ziel. Ongemerkt kun je dan (in figuurlijke zin) een jas aantrekken, tegen de kou om je heen. Je wordt steeds in-gewikkelder… Dan word je volwassen, en neem je een rol op je in de samenleving. En bij iedere rol die je op neemt, komt er weer een laagje bij, over al de andere laagjes die er al waren. En daar word je niet altijd een mooier mens van. En zo wordt het kind, waar je mee begon, steeds onvindbaarder. Tot je het op een bepaald moment begint te missen. Dan ga je het zoeken. Jasjes uittrekken. Patronen doorbreken. Duurt misschien een heel leven. Maar alleen zo kan het kind in ons zijn of haar licht weer laten schijnen. Nee, de wereld is niet mooi. Maar jij, kind, het kind in jou, kan haar een beetje mooier kleuren.

Joost Röselaers,  algemeen secretaris Remonstranten