Het gezicht van Roosmarijn Schaap

Roosmarijn Schaap (1965) bewoont een appartement boven het winkelhart van Bussum. Zij is twee jaar geleden gescheiden, haar drie kinderen zijn bij haar als ik begin januari langs kom. Terwijl wij praten, liggen zij nog lekker te slapen. Sinds 2014 is zij secretaris van de remonstrantse gemeente Naarden-Bussum.

Zo loopt het leven

‘Ik ben geboren op de Veluwe in het plaatsje Hulshorst, een gereformeerde streek. Mijn ouders waren vrijzinnig en gingen naar de kerk bij de NPB in Nunspeet. Ik volgde de zondagsschool en ging mee naar de diensten. Ik ging naar de middelbare school in Zwolle. Vanaf die tijd speelde religie geen rol meer in mijn leven. Na de middelbare school ging ik In Amsterdam studeren, sjeesde en volgde daarna de opleiding bij Schoevers. Bij Veldman Makelaardij in Amsterdam werkte ik als assistent – makelaar. Een aantal jaar later ben ik als assistent – makelaar meegegaan naar een nieuw op te richten kantoor. Toen mijn vader overleed ben ik de makelaardij uit gegaan en in 2006 met mijn zus een werving/selectie bureau gestart.  Ik ben nog steeds recruiter. Twee dagen zit ik op kantoor in Amsterdam, daarnaast werk ik digitaal vanuit huis. Ook onderwijs ik sollicitatie- en presentatietechnieken op een HBO rechten – opleiding.’

Hernieuwde kennismaking

‘Eind 2004 wilde mijn moeder met mij naar een kerstdienst. Op advies van Nelleke Viëtor, een vriendin van mijn moeder, zijn we toen bij dominee Foeke Knoppers bij de Remonstranten hier in Naarden-Bussum terecht gekomen. Ik ben gebleven en meteen vriend geworden vanwege de warmte van de mensen, omdat ik de kinderen de bijbel wilde laten kennen en omdat ik blij werd van de mooie preken. Van 2008 – 2012 heb ik in de kerkenraad gezeten als liaison voor de jeugd en de kinderkring. We organiseerden een paar keer filmavonden voor de jeugd en vijf keer ben ik betrokken geweest bij het kerstspel. In 2010 ben ik samen met mijn drie kinderen gedoopt en die dag werd ik ook bevestigd als lid van de gemeente.  Grappig incident: afgelopen kerstdienst preekte Tjaard Barnard bij ons en hij gebruikte de ‘bijbel in gewone taal / slangtaal’. Mijn neefjes en nichtjes vonden onze kerk wel erg cool. Ik was trots op het ‘remonstrants’ zijn. Naast mijn werkzaamheden bij onze eigen gemeente maakte ik deel uit van de landelijke Taakgroep Jongeren- en Studentenwerk en sinds 2016 ben ik secretaris van de Hoorneboeg.’

Mijn leven is bestemd

‘Ik  geloof in God, met Jezus weet ik minder raad. De laatste jaren heb ik wel het gevoel dat God de hand heeft in mijn leven, dat dingen moeten lopen zoals ze lopen. Ik laat me gedeeltelijk leiden door de gebeurtenissen die op mijn pad komen. Soms is dat positief en soms minder positief, zoals de scheiding. Ik ben ook wel wat fatalistisch: zo zijn dingen bestemd, je krijgt wat je aankunt, denk ik.  Maar ook het calvinistische zit in mij. Ik heb weinig rust en ben altijd bezig, dat is een kracht maar ook een valkuil. God heb ik eigenlijk nooit om hulp gevraagd, ik voel me een beetje schuldig om in een moeilijke periode omhoog te kijken. Ik kijk dan met een knipoog, stel uiteraard mijn vraag en dan  geef ik mezelf ook een knipoog. Ik heb een groot respect voor godsdienst en bemerk – door dit interview – dat ik er meer mee bezig ben dan ik dacht.

Naast werk, kerk en het op een beetje verantwoorde wijze groot brengen van mijn kinderen, lees ik veel en vind ik Scandinavische series heel ontspannend.  Sport is belangrijk: hot yoga, fietsen, vroeger heb ik veel hardgelopen. En als gezin boekten we sportvakanties: waterskiën in Frankrijk. Nu is het allemaal wat minder energiek, pubers kunnen de hele dag slapen, lijkt het wel.’

Michel Peters