Het gezicht van Amber de Rooij

Amber de Rooij (1956) raakt niet uitgepraat over films, maar dan wel over wat zij noemt ‘positieve psychologische films’.  Zij promoveerde in 2012 dan ook op een proefschrift over symbolische gereedschappen als hulpmiddel bij de ontwikkeling van volwassenen na het doormaken van een ingrijpende levensgebeurtenis. Sindsdien is zij steeds meer haar vak gaan maken van filmtherapie. Een jaar geleden werd zij vriend van de Remonstranten in Rotterdam.

Hordenloper

‘Mijn moeder kwam uit een christelijk-gereformeerde kerk in Leiden en mijn vader uit een ‘donderprekenkerk’ in Yerseke. Mijn moeder wilde danseres worden, maar dat was ‘not done’ in dat milieu. Beiden hebben zich van de kerk losgemaakt, maar zijn spirituele zoekers gebleven. Mijn moeder heeft na de dood van haar vader alsnog een dansopleiding gedaan. Ik was al jong een zoeker naar de zin van het bestaan. Zolang ik me kan herinneren had ik ‘heimwee naar huis’, het gevoel ergens anders vandaan te komen. Ik zag het leven als kind als een hordenloop, waarbij je de horden zo goed mogelijk moest nemen, voordat je weer ‘naar huis’ mocht gaan. Op de lagere school in Rotterdam was ik door omstandigheden een onderpresteerder geworden, want bang om met te hoge cijfers buiten de groep te vallen. Na de HAVO op het Calandlyceum, had ik een aantal baantjes, ging jong samenwonen, voltooide de Sociale Academie, werkte als maatschappelijk werker en ben weer gescheiden. Maar ik had dorst naar kennis. In 1989, op mijn 33^e, ging ik in deeltijd psychologie studeren in Utrecht en rondde die studie in 1998 af. In 1989 werd ik ook lid van de Vrijmetselarij. Ik had het idee dat eens die twee ‘sporen’ bij elkaar zouden komen, wat ook inderdaad het geval is geweest. Van 2002 tot 2012 heb ik, naast mijn werk als psycholoog in de GGZ, als buitenpromovenda  aan mijn proefschrift gewerkt. Ik werk al enige tijd bij PsyQ en daarnaast als docent bij het Nederlands Instituut voor Logotherapie en Existentiële Analyse.’

Symbolen helen

De mytholoog Joseph Campbell beschreef in een diagram de reis van de archetypische held oftewel de tijdloze reis van de ziel die in alle culturen voorkomt,. Die held doorloopt verschillende fases: comfortzone, oproep/appel, verzet, ontwikkeling, overwinning van angst en beloning. Film(verhalen) die gebaseerd zijn op de reis van de held stimuleren ons om moeilijkheden zoveel mogelijk als een uitdaging te zien waardoor we ons kunnen ontwikkelen. Daarbij is het nodig om kwaliteiten aan te boren zoals dapperheid, volharding, wijsheid, menselijkheid etc. Voorbeelden hiervan zijn Star Wars of Lord of the Rings. Helden in films zijn vaak verder in hun ontwikkeling dan wij. Daarom kunnen wij ons door een film laten inspireren om de beste versie van onszelf te worden.

Eenheid

Ik heb meer met een bepaalde manier van in de wereld zijn dan met het woord geloof. Zoveel mogelijk leven vanuit eerbied voor alles wat leeft vind ik belangrijk. Omdat ik numineuze ervaringen heb meegemaakt, voel ik mij toch meer thuis in een kerk dan bijvoorbeeld bij het humanisme waarbij de verticale  dimensie ontbreekt. Ik heb ervaren dat het cultiveren van kwaliteiten als dankbaarheid, gevoel voor schoonheid, liefdevolheid e.d. helpend kan zijn om dichter bij die mystieke dimensie te komen. Op een gegeven moment kreeg ik weer behoefte om bij een gemeenschap te horen. Ik ben gewoon eens een keer naar de kerk in Rotterdam gegaan en heb daarna een oriëntatiekring  gevolgd. Bij de Remonstranten tref ik verbinding, vrijheid, verdraagzaamheid en respect voor alle leven aan. Religie zoals mijns inziens religie bedoeld is: mensen stimuleren om zich te ontwikkelen en niet te beknotten. Dat had mijn moeder nog eens moeten meemaken!

Michel Peters