Herdenking Mijnke Bosman

Herdenking Mijnke Bosman

‘Mijnke Bosman diende onze geloofsgemeenschap gedurende heel veel jaren in talloze functies. Zij begon haar loopbaan als voorganger bij de NPB Sassenheim (1969-1971), vervolgens ontving zij een bijzondere opdracht voor de pastorale verzorging van de remonstranten op de Noordwest Veluwe (1974-1975). Zij diende de gemeenten Nieuwkoop (1978-1983) en Rotterdam (1987-1989) met een ‘uitstapje’ naar een baan als medewerker publiciteit en organisatie van Arbeidersgemeenschap Woodbrokers (1984-1986). De meesten onder u zullen Mijnke vooral kennen vanuit haar werk als algemeen secretaris van de Remonstrantse Broederschap, een functie die zij ruim 18 jaar vervulde (1989-2007).’
Uit het rouwbericht van het landelijk bestuur van de Remonstranten

‘Ik leerde haar kennen in 1967 via de Vrijzinnig Christelijke Studentenbond, de VCSB. Als praeses van de VCSB maakte zij diepe indruk door haar belezenheid, haar scherpe verstand en haar bestuurskwaliteiten. Ik mocht er als jonkie tegenop zien en ik heb veel van haar geleerd. Diezelfde kwaliteiten heeft zij later ten toon gespreid als Algemeen Secretaris van de Remonstranten. Zij wist theologisch en oecumenisch van wanten. Ondanks al deze voortreffelijke eigenschappen bleef zij bescheiden en dat is opmerkelijk. Het was een genot om met haar samen te werken. […]

Vervolgens kwamen wij elkaar tegen in de PvdA. Zij was lid van de Provinciale Staten van Gelderland in de tijd dat ik wethouder was in Amersfoort. Haar dossierkennis en haar bestuurlijk inzicht waren weer indrukwekkend en we overlegden graag met elkaar. Overigens: eerder was zij als enige vrouw lid geweest van de gemeenteraad van Putten. Jawel in de Biblebelt. Ga daar als remonstrant maar eens tegenaan staan.  […]

En nu is Mijnke er niet meer. Een monument is er niet meer, maar een monument wordt niet vergeten’.

Arriën Kruyt

 

‘Mijnke was klein van postuur, maar een vrouw van formaat, een powervrouw avant la lettre. Want wat was ze slim, wat kon ze veel en vooral, wat kon ze veel tegelijkertijd. Ik leerde haar kennen toen ik in 1995 algemeen secretaris van de Raad van Kerken in Nederland werd. Mijnke was als algemeen secretaris van de Remonstranten actief in de Raad en van 1998 tot en met 2003 ook vicevoorzitter. We herkenden in elkaar het ideaal van een gezamenlijke betrokkenheid van de kerken bij maatschappelijke vragen. We raakten snel bevriend. Samen zochten we naar wegen om de leden van de Raad te verleiden tot een nog grotere inzet voor mensen in armoede, vluchtelingen en asielzoekers en we bedachten tal van activiteiten. Mijnke was zeer actief in de werkgroep Arme Kant van Nederland/EVA, waardoor een delegatie van de Raad van Kerken met enige regelmaat met bewindspersonen om tafel zat om te pleiten voor een humanere benadering van mensen in de bijstand.

Met Mijnke verliest de oecumenische beweging in Nederland een warme pleitbezorgster, die in concrete daden van zorg voor mensen in nood heeft laten zien waar het in de kerk om gaat, en een scherpzinnig theologe die theologie niet los kon zien van de praktijk. Zelf verlies ik een maatje met wie ik vele jaren heb kunnen optrekken en een bijzondere vriendin. ‘Rust zacht’ is geen wens die bij Mijnke past, maar ‘Vaar wel’ misschien wel.’

Ineke Bakker

 

Zie ook

Korte berichten
18 december 2019

Korte berichten

  Hoe geeft u uw geloof door? Schrijf het ons! De Adrem van maart 2020 gaat over de vraag hoe wij ons geloof door hebben gegeven aan onze kinderen of.. Lees verder

Het gezicht van Jorn den Hertog
10 december 2020

Het gezicht van Jorn den Hertog

Hij is een rasoptimist, zegt hij zelf, en voelt zich sterk aangetrokken tot de zoektocht rond zingevingsvragen van jonge mensen, die het in de reguliere kerken niet meer kunnen vinden… Lees verder