Het gezicht van Margreet Friele 

 Margreet Friele (1957) is hervormd opgevoed, maar deed lange tijd niet veel meer aan de kerk. Na haar scheiding in 1999 is ze vriend van de Remonstranten in Rotterdam geworden, waar ze toen ook al kwam. Michel Peters tekent haar levensverhaal op bij haar thuis in Hillegersberg.  

 
Levensverhaal  
‘Ik ben geboren op de Overtoom in Amsterdam in een hervormd gezin met vier kinderen. Na een jaar verhuisden we naar een eengezinswoning in Purmerend. Mijn vader was hoofd boekhouding bij Kromhout Scheepsmotoren in Amsterdam. Mijn moeder had de mms gedaan en deed naast de opvoeding velerlei vrijwilligerswerk. Het was een vrijzinnig, blijmoedig gezin met liefde en warmte, waar vrijheid en vertrouwen de boventoon voerden. We hadden vaak gesprekskringen bij ons thuis. Daarna verhuisden we naar Den Briel waar mijn vader bij Akzo ging werken en wij ons bij de NPB aansloten. Van daaruit fietste ik drie jaar naar Spijkenisse, waar ik het vwo op het CSG Blaise Pascal volgde. Toen onze vader op m’n vijftiende overleed na een hartaanval, stroomde ik af naar de havo. We verhuisden naar Wageningen waar ik de havo voltooide  

Graag wilde ik terug naar het westen,  op mijn zeventiende jaar ben ik op kamers gaan wonen en volgde de PA in Rotterdam. Ik werd lid van het Rotterdams Studenten Gezelschap (RSG) en leerde mijn man Ot kennen tijdens de dansles. We trouwden in 1987 en kregen een dochter en een zoon. Na 23 jaar samen, gingen we uit elkaar. Ik liep stage in Crooswijk, een kansarme wijk waar de eerste migranten kwamen wonen. Dat ongepolijste paste mij uitstekend. Tien jaar lang heb ik voor de klas gestaan in het Oude Noorden in Rotterdam. In de avonduren studeerde ik Public Relations. Dertig jaar lang heb ik vanuit Expertisecentra op scholen leerlingen begeleid met gedragsmoeilijkheden vanuit hun diagnoses/beperkingen om in het reguliere onderwijs te kunnen blijven. En daarnaast ook ouders/verzorgers en leerkrachten/mentoren geadviseerd hoe ze daar mee om konden gaan. Altijd vanuit de positieve insteek: wat lukt wel, wat kunnen we wel, we doen het samen. Succes ervaren op school! De laatste zeventien jaar van mijn werkzame leven deed ik dat in het voortgezet onderwijs’.  

Geloof 
‘In m’n puberteit ging ik niet veel meer naar de kerk. Maar geloof is altijd een bouwsteen in mijn leven gebleven. De waarden die ik heb meegekregen, de liefde en de warmte die ik zelf heb ontvangen, heb ik altijd proberen uit te dragen. Ik heb veel verlies en verdriet gekend in mijn leven. Daar ben ik overheen gekomen door een blijmoedige inborst, veel sporten (hockey, tennis, skiën, joggen, yoga), door goede dingen te doen en door fijne mensen die op m’n pad kwamen. Mijn moeder Miep woonde vlakbij in het Termaathuis en volgde de kring bij Koen Holtzapffel en speelde op de vleugel met kerst. Tijdens mijn huwelijk had ik via de Rotary in Rotterdam al eens Eric Cossee ontmoet. Na m’n scheiding heb ik me verbonden met de Rotterdamse Remonstranten als vriend en in 2020 belijdenis gedaan. Ik ervaar daar veel warmte en inspiratie. Het geloof is voor mij een goddelijke kracht in mezelf die mij een taak geeft in deze wereld. Ik geloof in een persoonlijk geloof, ik praat met God, heb een onderzoekende geest, lees Trouw. Na 44 jaar gewerkt te hebben in het onderwijs en nu ik begonnen ben met het pensionado-schap, vind ik rust in de natuur wandelend met m’n hond, bij m’n kleinkinderen, bij familie en trouwe vrienden, in meditatie, door lezen, een mooie preek, stilte, ontmoeting en zang; ankerpunten in mijn leven. Nadat ik ben gestopt met werken ben ik lid geworden van de diaconale commissie in de gemeente. En probeer ik mijn kennis van de PR  in te zetten t.b.v. de diaconie en om jonge mensen, gezinnen met kinderen te interesseren voor de kerk, de zingeving, religie en bij ons te betrekken’.  

Michel Peters