Supertrots ben ik op ‘onze’ Dafne Schippers, die maandag zilver won op de 100 meter sprint tijdens de WK atletiek in Bejing. Sinds de dagen van Fanny Blankers-Koen (vier gouden medailles op de Olympische Spelen van 1948 in Londen) zijn zwarte sporters superieur geworden in de atletiek. En nu liep daar een lange, blonde Hollandse meid de sterren van de hemel.
Over enkele maanden krijgen we weer het gekrakeel rond Zwarte Piet. De discussie wordt ieder jaar heftiger en de stem van de mensen die genoeg van deze knechtfiguur krijgen luider.
Duitsland ontvangt dit jaar 800.000 immigranten uit alle windstreken. De Duitsers stellen zich in mijn ogen altijd zeer royaal op, daar speelt de geschiedenis een rol in. Maar de Duitse samenleving kraakt wel en de grens lijkt bereikt.
In ieder mens schuilt een xenofoob, in mijzelf probeert dat monstertje af en toe voet aan de grond te krijgen. Waarom kan niet alles blijven zoals het was. Is er een warmer feest dan Sinterklaas dat ik al meer dan vijftig jaar vier en dat me telkens overspoelt als een warme golf, hoe lullig de cadeautjes en krom de gedichten ook zijn? Ik draag de gehele mensheid een warm hart toe, maar hoe gaat dat verder als er zoveel nieuwkomers deze kant op komen? En het geeft me hoe dan ook een kick als die oerhollandse Dafne bijna goud wint.
En toch is het deze meanderende samenleving die ervoor zorgt dat langzaam maar zeker de bakens verzet worden en de paradigma’s verschuiven. Gekrakeel, de zaken op scherp stellen, het zorgt ervoor dat we gaan nadenken en luisteren en inzien dat nu en in de komende jaren de cultuur in Europa en dus in Nederland zich gaat vernieuwen. In Trouw las ik dat in Chicago alle etnische bevolkingsgroepen ongeveer evenredig vertegenwoordigd zijn en dat demografische factoren zullen zorgen dat Amerikanen met Europese wortels een steeds kleinere minderheid worden.
Diep in mijn hart ben ik een kaaskop die hecht aan zijn tradities, waarden en normen en zijn eigen angsten heeft. Maar ik ga wel meer en meer inzien dat het allemaal verandert en dat ik zelf ook onderdeel van die verandering ben, ja daar actief in moet zijn. Anders struikel ik.