Waar ik aan denk op tweede Pinksterdag #enthousiast

Pinksteren is toch het feest van… uhhh, ja. Dat antwoord moest ik mezelf schuldig blijven. Als tiener dan. Ik weet het nog goed, naast m’n vader op de bank. De tv stond aan en daar zagen we interviews op straat omdat Pinksteren naderde. Net als nu. De meeste geïnterviewden moesten, net als deze kleine man, het antwoord schuldig blijven op de vraag waar Pinksteren nou om draaide. Iets met God of Jezus. Dat antwoord was goed geweest.

Maar dat ‘iets’ moest natuurlijk gedefinieerd worden. Na die bewuste avond besloot ik het meteen uit te zoeken. De uitstorting van de Heilige geest, daar ging het om. Twaalf apostelen die ‘tongen als van vuur’ op hun hoofd kregen en ineens in allerlei vreemde talen begonnen te spreken. Dat is wel een feestje waard, toch?

Kerst en Pasen

Nouja, dat feestje, daar heb ik eerlijk gezegd niet zo veel mee. Jezus’ geboorte vieren of zijn dood en opstanding gedenken, daar kan ik wat mee. Dat doe ik, terwijl ik ook geniet van het sociale en commerciële aspect ervan. De kerstboom, de kou, de lichtjes met Kerst, dat doet me eigenlijk wel net zo veel als het herdenken van het Grote Verhaal. Pasen heeft hetzelfde effect: brunchen, eitjes, verse jus en familie. Heerlijk. Ik kan overigens niet wachten om weer eieren te mogen verven, met mijn dochter van inmiddels bijna vijf maanden.

Maar Pinksteren, dat gaat voorbij als vrije dag. En dan heb ik het nog niet eens over die hele discussie rondom tweede Pinksterdag. Ik bedoel: de geest kwam geen twee keer en we weten ook niet of de apostelen een dag bij moesten komen van dit fenomeen. Waarom vieren we het dan, in hemelsnaam? Ach uiteindelijk maakt het ook niet zo veel uit. Het is traditie en tradities mag je best in ere houden. Zeker zulke onschuldige als deze.

Nieuw leven in een oud bijbelverhaal

Dit jaar denk ik dat ik toch iets meer stilsta bij de gedachte achter deze twee feestdagen. In mijn leven heb ik een omschakeling gemaakt van fundamentalistisch orthodox naar vrolijk vrijzinnig. Dat vraagt niet alleen om een omschakeling in denken en leven, maar ook om een andere manier van bijbellezen. Was het verhaal over de uitstorting van de Heilige geest vooral een bevestiging van een profetie uit het Oude Testament en een teken dat de Trooster voor alle christenen beschikbaar is, nu is dat anders.

Nu zie ik een spiegelbeeld. Een spiegelbeeld van het oude verhaal uit het Oude Testament over de toren van Babel. Een toren die gebouwd werd door een massa mensen die naar de hemel wilden bouwen. Een soort ladder naar God. Hier werd de almachtige niet vrolijk van en dus strafte hij het volk met een grote spraakverwarring, zodat ze de toren niet af konden maken. Met Pinksteren verdween die barrière, eeuwen na de toren van Babel.

Hashtag #enthousiast

En daarmee werd het weer mogelijk om een toren te bouwen naar God. Wat we natuurlijk niet meer letterlijk doen omdat we weten dat het zinloos is. Maar als mensen samenwerken kunnen we grote dingen bereiken. Los van muren van taal. We kunnen weer samenwerken. De wereld is weer een stad geworden. Sociale media, vertaalmachines en goede opleidingen om de diverse talen te leren zie ik als een verlengstuk van de eerste Pinksterdag, bijna tweeduizend jaar geleden.

Inspiratie ligt op de loer. Uit Amerika of India, bij de buurman of op vakantie. Enthousiast worden door de ander. En theous betekent niet voor niets ‘In God’. Dát ga ik gedenken komende zondag. Dát ga ik proberen te beleven. Misschien wel met een hashtag.