Mijn God ziet niet alles

Trouw koos er gisteren voor het dode aangespoelde Syrische jongetje op de voorpagina te zetten. Ernaast een in memoriam. Ik zocht de krant vanochtend. Mijn echtgenoot bleek hem even weggelegd te hebben: ‘te schokkend voor de kinderen’. Het Achtuurjournaal was woensdagavond terughoudend en waarschuwde voor schokkende beelden voordat men begon met de berichtgeving over het dode jongetje.

En nu moet ik een preek schrijven. Waar zou dat nu over moeten gaan met dit nieuws zo op het netvlies? Verman je! Er zijn iedere dag dode kinderen, misschien moet je het er maar eens over hebben waarom die de voorpagina niet halen. Ik wil het niet over de toestand in de wereld hebben, ik ben geen politiek commentator!

Wat moet ik in Godsnaam zeggen?

Als het niet over de toestand in de wereld kan gaan, wat is je bestaansrecht als predikant dan nog? Het is ook eigenlijk wel enorm effectbejag wat kranten met deze foto doen. Maar het raakt je wel, dus dat had je dan kennelijk nodig. En trouwens, effectbejag, nogmaals, die duizenden anonieme dode kinderen staan niet op de voorpagina’s.

Dit is een pars pro toto. Dat begrijp je toch wel? Zo gaat het nu al de hele dag. De voorpagina heb ik afgescheurd en weggegooid. Ik wil het er wel over hebben. Maar wat heeft God er mee te maken? Mijn God ziet niet alles. Wij mensen, wij zien alles.

Mijn scherm is nog steeds leeg.

Foto: PapaPiper