‘Papa, als ik dood ben, hoe kom ik dan bij God?’
‘Papa, als ik dood ben, hoe kom ik dan bij God?’ De vraag overvalt mij, en zeker om zeven uur ’s ochtends. Mijn dochter van vijf staat naast mijn bed. We hebben het vermoeden dat zij ’s ochtends al aardig vroeg wakker is, en al nagelbijtend het leven overpeinst en de voorbije dagen op school ernstig doordenkt… Lees verder
De genadeloze zusters van Amsterdam
Soms denk ik: er valt toch ook niet tegenop te kerken, het negatieve beeld van de christelijke kerk door een plukje vrijzinnig protestantse remonstranten. Daar waar zelfs in reformatorische hoek kleine openingen ontstaan voor het omgaan met pluriformiteit, doen onze katholieke vrienden er werkelijk alles aan om de boodschap van geloof, hoop en liefde voornamelijk in de hoek van de liefde te beschadigen… Lees verder
Mag ik dan rusten onder jouw vleugels?
Als kind voelde ik mij een zwerver voor God. Er was iets om mij heen, iets van thuis. De oude bruine kerkbanken voelden veilig en warm. Dat had ik kennelijk nodig, met de grote levensvragen die ik toen al stelde. Hoe zou het zijn als je er niet bent? Gewoon niet in dit leven aangekomen? .. Lees verder
Over een God die steeds doorzichtiger wordt
Wat ik geloof? Laten we eens wat praten. Ik kan zonder aarzeling tegen je zeggen dat ik geloof. Daarover verbaas ik me overigens, het is weleens anders geweest. Maar vraag je me wat ik geloof, dan valt er een stilte… Lees verder
Hoe kom je los van de ketenen van het verleden?
Hoe gaat het met je slaven? Dat is een vraag die mij de laatste tijd vaak gesteld is. En…. het gaat goed. Ze zijn allemaal geregistreerd en inmiddels ook geëxporteerd. Huh?.. Lees verder
‘God en ik’, een mooi stel
‘Ieder mensenkind gaat door een kritische fase heen, waarin het alles op echtheid toetst. Als het goed is, gaat die fase over in de ‘tweede naïviteit’. Daar is weer ruimte voor verwondering, terwijl de lessen uit de tijd van vertwijfeling óók hun plek krijgen’… Lees verder