PKN en Remonstranten kunnen wél samen geloven
Vanmorgen spoedde ik me naar de metro in Rotterdam CS. Boven de metro-ingang hangt een spreuk van Erasmus. Ik ben hem al talloze keren gepasseerd, maar vandaag trof hij doel. Ruimte scheidt de lichamen, niet de geesten. Hoe relevant voor waar we in Dordrecht mee bezig zijn, dacht ik: een gezamenlijke dienst van Remonstranten en de.. Lees verder
Het gelaat van de ander, daar gaat het om
Geloven is voor mij nooit in de eerste plaats een zaak van inhouden geweest. Misschien heb ik me daarom nooit zo aangetrokken gevoeld tot de studie van de geloofsleer (de dogmatiek dus). Geloven is een houding die aan je gedachten en je handelingen voorafgaat… Lees verder
Geloof laten we hierbij vallen
Allereerst zou ik willen afrekenen met het woord ‘geloof’. Zo versleten en misbruikt en meteen geassocieerd met iets kinderlijks en het woordje ‘wat’. Wát geloof je dan? Geloofsinhouden. Vreselijk woord… Lees verder
Bel de dierenbescherming, Marietje heeft vlinders in de buik!
Wat mijn docent Nederlands destijds niet gelukt is, heb ik later en vooral gaandeweg geleerd; dat er een taal is van de gewone dagelijkse dingen, de taal van concrete voorstellingen, de taal van het nuchtere verstand, maar dat er óók een taal is van ongrijpbare dingen, van emotie, van verbeelding, poëtische taal, beeldspraak, symbooltaal… Lees verder
70 jaar Wereldraad van Kerken: niet langer blank, protestants en mannelijk
In 1948 bepleitte de remonstrantse theoloog H.J. Heering de toetreding van de Remonstranten tot de Wereldraad van Kerken omdat zij daar ‘heilzame afgunst’ kunnen koesteren op wat andere kerken wel hebben en zij niet… Lees verder
Uit liefde wil ik leven
Laat ik meteen met de kerkdeur in huis vallen: ik heb een hekel aan het woord ‘geloof’. Het is me tegelijkertijd te vaag en te strak. Ik kan wel geloven dat het morgen mooi weer zal zijn, maar dat moet nog blijken. Dat is me te vaag… Lees verder