Verlangen naar vrijheid! Een overlevende uit de oorlog vertelt
Geschreven door Redactie
Nu 75 jaar geleden zijn we in Nederland bevrijd van een bezetting die vijf lange jaren heeft geduurd. Ikzelf beleefde die bevrijding
anders en daar wil ik u over vertellen.
Vanaf september 1944 was ik geïnterneerd in Theresienstadt, een doorgangskamp, waar vandaan vanaf september 1944 regelmatig transporten naar de vernietigingskampen gingen. Ik was in Theresienstadt terecht gekomen omdat ik, net als mijn broer gedoopt was. Mijn grootmoeder zat ook in het kamp, maar ik voelde me alleen gelaten zonder mijn ouders. Dat mijn
ouders eerder in Sobibor waren vergast, wist ik niet. Ik klampte mij vast aan het idee dat ze nog in leven waren.
De transporten vanuit Theresienstadt in de eerste maanden waren angstaanjagend; iedere keer was je weer bang om op de
lijst voor een transport te staan en je was opgelucht als dat niet zo was; je leefde voort. Iedere keer weer afscheid nemen van verre
familieleden of vrienden, steeds opnieuw. De angst, de onzekerheid wat er zou gebeuren. De angst voor het ongewisse voel ik
opnieuw in de Coronacrisis. Staat mijn leven weer op het spel?
Over Redactie
