Deze mensen geven mij hoop en verwachting

Deze mensen geven mij hoop en verwachting

foto: YouTube.com
12 november 2019
Geschreven door Frans Fockema Andreae

Op mijn bureautje, naast de inktpot en de Haagse afvalpas, staan sinds jaar en dag drie briefkaarten naast elkaar. In volgorde van ouderdom van de mensen die op de kaarten voorkomen.

Keep on dreaming

De eerste is een heel donker meisje, ik schat van een jaar of vijf. Ze heeft prachtige rasta haren en onwaarschijnlijk mooie grote ogen waarmee ze je direct aankijkt. Iedere ochtend kijk ik even naar haar, knipoog en dan weet ik zeker dat zij mij ziet. Ooit heeft Rilke bij een beeld van Rodin een gedicht gemaakt waarvan de strekking is dat jij het beeld niet ziet maar het beeld jou. Zo iets voel ik ook bij de foto van het meisje. Er staat ook een tekst op : “Keep on dreaming”, houd niet op te dromen. En wie de profeet Joël leest weet dat dat niet van de leeftijd afhankelijk is. “Oude mensen zullen dromen dromen en jongeren zullen visioenen zien”. Zelfs, misschien juist op moeilijke momenten is de profetie, of de oproep van dat meisje met haar grote ogen meer dan welkom. En daarom staat ze op mijn bureau.

Play on

De tweede kaart is een heel bijzondere momentopname. Het was, meen ik, in het totaal verwoeste Aleppo in Syrië, dat Aeham Ahmad midden op straat tussen de puinhopen piano ging spelen. De begeleidende tekst is: “What will save the world?” en het antwoord op die vraag wordt door het beeld van die pianospeler stilzwijgend gegeven. De foto was het entreebewijs van een Nexus-conferentie in 2016 waar Eline en ik deze pianist hoorden spelen. Wat redt de wereld? Juist, dit absurde.

Natuurlijk, er was alle reden voor het joodse volk om zich in treurnis aan Babylon’s stromen de vraag te stellen “Hoe kunnen wij zingen een lied van de Heer op vreemde grond?” Maar dat kan niet het laatste woord zijn en in zijn grote en creatieve moed laat Aeham Ahmad zien wat de kracht is van het woord dat Shakespeare ooit schreef: “If music be the food of love, play on”. Tegen de klippen op de muziek van de liefde blijven spelen. Purcell heeft er een wonderschoon lied op gecomponeerd.

Krasse knar met plezier

De derde kaart is van een 86-jarige, Anne Wright, die aan de kijker voorbij jakkert op een skateboard. Keurige jurk, zoekend naar evenwicht, tasje om de arm, zonnebril, spierwit haar en één en al rimpel. Vanwege het beeldrecht kan ik haar niet laten zien maar het is hilarisch, opwindend en inspirerend. In 1999 deed deze foto mee voor de prijzen van de World Press foto van het jaar. Een krasse knar op half hoge hakken die flitsend door het leven gaat en met zichtbaar plezier.

Hoop, vitalisme, verwachting

Drie generaties, drie totaal verschillende situaties, maar met één grote gemene deler: Hoop, vitalisme, verwachting. Drie onmisbare tegenstemmen van onze dagelijkse portie (voor, midden en toe) aan verdrietig nieuws dat ons wordt voorgeschoteld. En ook om je te helpen de onvolkomenheden en de traagheid in jezelf te overwinnen en oog te houden voor nieuwe mogelijkheden wanneer de puinhopen zijn opgeruimd.

Iedere morgen sta ik even bij deze drie beelden stil. Een mooi begin van de dag. En dan is er koffie!

Over Frans Fockema Andreae

Frans Fockema Andreae

Emeritus-predikant bij de Remonstranten

Gerelateerd

20 maart 2024

In Balans. Uit Balans #40dagen

‘Ben je nog steeds in balans’ vroeg een kennis me toen we via LinkedIn weer contact kregen. Ik voelde een licht prot
13 maart 2024

Waar geef jij je aandacht aan? #40dagen

Nadenken over de vraag: waar richt ik mijn aandacht op in het leven, wat zou dat koninkrijk voor mij, voor ons kunnen be
7 maart 2024

De ander als venster op Pasen #40dagen

De telefoon gaat. Het is mijn collega met een nieuwe aanmelding. Een huisarts vraagt onze inzet bij een patiënt met een