Ik maakte een ommezwaai. En hoe! #geestdrift
Afgelopen zomer maakte ik een grote ommezwaai. Ik besloot weer te gaan studeren en de vastigheid van een voltijd baan met een aangenaam inkomen achter me te laten. Een Master Religiewetenschappen leek me een goed idee. Religie heeft altijd mijn interesse gehad. Ik heb een christelijke opvoeding genoten en hoewel ik veel van mijn vroeger geloof ben kwijtgeraakt is mijn fascinatie voor godsdienst en levensbeschouwing altijd gebleven. Dus plots struin ik weer rond op de universiteit.
En zo kwam ik afgelopen semester in de werkgroep hermeneutiek terecht (de studie van tekstinterpretatie) met twee moslima’s, een hersteld hervormde jongeman die dominee wil worden en iemand met een evangelische achtergrond. Ons clubje werd nog kleuriger door de aanwezigheid van een vriendelijke PKN’er, twee atheïsten en ondergetekende. Tezamen lazen we een aantal heilige teksten, om vervolgens ieder onze eigen visie op deze teksten uit de Bijbel en de Hadith te delen en elkaar hierover te bevragen. Voor ons allen een spannende exercitie. Want het is niet gemakkelijk om iemand te vragen naar hun diepste overtuiging. Net zo min als het eenvoudig is om uit te leggen wat je nu precies gelooft.
Het bijbellezen ben ik langzaamaan verleerd
Ik vind mijn diepste overtuiging namelijk heel erg privé. Maar dat lijkt bijna een excuus te zijn geworden om niet met de billen bloot te hoeven. Een smoes om niet na te hoeven denken over wat ik geloof of niet meer geloof. Want verlies van geloof en komen tot de kern van wat je gelooft, horen bij elkaar. En zoals zo velen heb ook ik veel verloren. De kerk van mijn jeugd en de gemeente van mijn adolescentie, ik ben er niet langer deel van. Mijn hart ophalen in een zangdienst, ik kan het niet meer. Ooit kon ik bijbelteksten aan de lopende band reciteren. Maar zelfs het bijbellezen ben ik langzaamaan verleerd. En zelden voer ik een gesprek over dat wat ik nog wel geloof.
De openheid waarmee mijn studiegenoten (na enige aarzeling) over hun geloof durfden te spreken was dan ook een ware openbaring voor mij. Of iemand nu de Bijbel van kaft tot kaft geloofde of overtuigd was van de sturing van Allah in haar leven, het raakte me. Ik werd ontroerd toen een medestudent vol overtuiging vertelde over zijn zoektocht naar waarheid en hoe de atheïstische deelnemers ontdekten dat gelovigen helemaal niet zo wereldvreemd en zweverig zijn. Dankzij de open en verdraagzame sfeer in de groep voltrok zich een heus wonder. De openhartigheid van de anderen bracht een openheid bij mijzelf teweeg. Hakkelend ondernam ik een poging tot het benoemen van mijn eigen geloof. Te midden van deze groep ervaarde ik verbinding en vertrouwen. En ik realiseerde me dat ik geloof in verdraagzaamheid, in authenticiteit, openheid en kwetsbaarheid. Daar huist inspiratie, bezieling en geestdrift. Goed te weten dat ik die nog niet helemaal kwijt ben geraakt.
Het Geestdriftfestival
Zaterdag 31 oktober vindt de derde editie van dit bijzondere festival plaats in de Janskerk in Utrecht. Met dit jaar Hebe Kohlburgge, Mo Samuel, Anne Dijk, Ernst van de Hemel en vele andere sprekers. Maar ook met theater van Laura van Dolron, verschillende workshops en muziek van VanDryver, Van de Werken, Theo van Teijlingen en vele anderen. Kaarten te koop aan de kassa of bestel kaarten online.
