Seksisme bij de Remonstranten, reactie van een lezer van AdRem

Da. Jet Modderman

Als kind (1936) bezocht ik in de Remonstrantse kerk Amsterdam Zuid de toen zeer populaire Verteluurtjes van da. Henriëtte (Jet) Modderman (1905 – 1983). Ik mocht zelfs al een keer mee met mijn oudere zusje, al was ik zelf er nog te jong voor, zo graag wilde ik er bij horen.

Ik genoot van dominees  mooie verhalen, het vele zingen, van de spelen die we met Kerstmis, Pasen en tegen de zomer opvoerden. Wel schrok mijn moeder toen we tijdens de bezetting na de laatste keer voor de zomervakantie allemaal met een openlijk vervoerd knaloranje Kaaps Viooltje thuis kwamen. Een verkapte protestactie van de zeer Oranjegezinde dominee. Ze was haast als familie; we kenden ook haar lieve moeder, haar zuster. Ik keek altijd bewonderd naar dominee wanneer ze in haar toga en met die prachtige kop met veel grijs haar ons vanaf de kansel toesprak; dan was ze een ander dan de lieve dame in het zaaltje van de Verteluurtjes. Ik herinner me goed dat we op een middag in de lege kerk ons Lentespel  opvoerden voor alleen de dochtertjes van haar Leidse studievriendin Juul, Beatrix en Irene, samen met hun jonge gouvernante jkvr. Corinne Sickinghe.

Ik haakte af

Toen ik naar het vlakbij gelegen Vossius-gymnasium ging stopten de Verteluurtjes. Nu naar een mannelijke dominee voor catechisatie; die was voor de oudere jeugd. Het deed me niets en al snel ben ik gestopt; ik haakte helemaal bij de kerk af…

Jaren later volgde een grote reünie in de kerk in Amsterdam West en kleinere bijeenkomsten van steeds een drietal Verteluurcohorten bij dominee thuis in Hilversum. (Met op de schoorsteenmantel de laatste kerstkaart van Juul en haar gezin.) Zo raakte ik, nu op een andere voet, echt met haar bevriend. Ik vroeg zelfs voor Koninginnedag 1980 een lintje voor haar aan. Het werd een feestelijke bijeenkomst, bij haar thuis verder voortgezet.

Da. Jet Modderman

Rolmodel

Zij was voor mij een echt rolmodel.. iemand van een veel eerdere generatie al studerende vrouwen, die zo veel jongeren zo veel waardevols wist te bieden.

Echter…. Nu we als twee volwassen vrouwen met elkaar spraken, vertelde ze me een keer hoe gediscrimineerd ze zich heeft gevoeld, nooit echt serieus genomen. Al schreef ze veelgelezen boeken, graag gezongen liederen. Zij als vrouw was goed voor de kinderen, het echte werk was echter voor de mannelijke dominees. Dat zeker juist dankzij haar velen naar de kerk kwamen, werd genegeerd.

Dr. Machteld Roede, Maastricht