Veerkracht van leven #veertigdagentijd

Deze tijd voor pasen gaan mijn gedachten naar bijbelse teksten. Over visioenen van profeten, waar een zuigeling speelt bij het hol van een adder, waar koe en berin samen grazen, over een uittocht uit het land van onderdrukking naar een land overvloeiende van melk en honing, over het land dat Abraham beloofd werd, waar hij kan wonen met zijn nageslacht, over een woestijn die vruchtbaar wordt, over iets nieuws dat beginnen gaat, over opstanding uit de dood, over een nieuwe stad waar geen tranen meer zijn en geen verdriet.

Verhalen gaan verder

Al die verhalen lezen wij met de ogen en oren van onze eigen tijd. Veel gelovige mensen lezen ze alsof er een tijd zal komen dat alle pijn en verdriet voorbij is. Het land van belofte. Ik lees dat verhalen verder gaan. Aangekomen in het land van belofte is er strijd om een plek te vinden om te wonen. Ook na de opstanding van Jezus gaat het verhaal verder, van vervolgingen en verschillende inzichten hoe je leeft met de wijsheid van Jezus. Hoe zouden ze dat in vroegere tijden hebben gehoord, toen de wereld met meer mysterie beleefd werd?

De verhalen laten ons zien dat er een groot verlangen is bij de mensheid naar een leven zonder verdriet, naar een leven waar genoeg brood en liefde is voor alle mensen en alle kinderen. In onze tijd hebben we hebben kennis en middelen genoeg om meer rechtvaardigheid en minder ongelijkheid in de wereld te laten zijn. Wat houdt ons tegen om meer te delen van kennis en overvloed? En, hoe kunnen we na al die eeuwen betekenis geven aan visioenen en opstanding uit de doden?

Positief en negatief

In bijbelse boeken zijn ook andere teksten: alles heeft zijn eigen tijd, er is een tijd van oorlog een tijd van vrede, een tijd om af te breken, een tijd om op te bouwen… Een slingerbeweging tussen positieve en negatieve polen. Het is beweging en wij moeten ons leren verhouden met die bewegingen in ons leven.

Het liefst zou je de onaangename belevingen uit willen bannen. Vervelende beperkingen, lieve mensen die sterven, sluipende ziektes: we willen liever niet dat ze er zijn! Maar ze zijn er wel. De gedachte van Pasen in deze beweging is dat er veerkracht is in alle leven om op te staan uit de brokken van ‘de tijd van afbreken’ en wegen te vinden voor ‘de tijd van opbouwen’. Zoals allerlei planten hun tere groene kopjes laten zien op platgetreden grond in het bos; zoals kale takken van dikke bomen groene waasjes van jong blad krijgen. De natuur laat de bewegingen van leven zien.

Laten we vertrouwen op die veerkracht van leven.