De ongemakkelijke waarheid #Karlsruhe

Rev. Tara Tatura, secretaris generaal van de Methodist Chrurch in Nieuw Zeeland Foto: WCC/Albin Hillert

Naast alle mooie ontmoetingen en hoopvolle ervaringen komen ook de grote problemen van de wereld binnen hier op de Assemblee. En de zorgen, boosheid, teleurstelling en schaamte die daarbij horen.

Vanmorgen was er een indrukwekkend plenaire sessie waarin op klemmende wijze aandacht werd gevraagd voor de voortdurende onrechtvaardigheid op zoveel plaatsen, de exploitatie van de aarde en haar bewoners en de ongelijkheid in onze wereld.

Onder leiding van (de vrouw met de rode jurk aan), werden volgens de Talanoa-methode ervaringen en visies gedeeld. Talanoa is een traditioneel woord dat in Fiji en de rest van de Stille Oceaan wordt gebruikt om een proces van inclusieve, betrokken en transparante dialoog aan te duiden.

Onrecht

In deze sessie kwamen vijf mensen aan het woord die gepassioneerd en soms ook met oprechte verontwaardiging vertelden over wat in hun context plaatsvindt aan onrecht. Onrecht dat niet alleen een probleem daar, maar een wereldwijde verantwoordelijkheid is. Ook van ons.

Zo deelde Rudelmar Bueno de Faria (de Braziliaanse secretaris van ActAlliance, een interkerkelijke organisatie voor humanitaire hulp, gender en klimaatrechtvaardigheid) zijn zorg om de toenemende polarisatie en noemde het onvoorstelbaar dat in een wereld waarin zoveel mensen een religie aanhangen met compassie als hoogste waarde, we zo op onszelf gericht zijn. Er is, stelde hij, een “crisis of values” gaande.

Ruth Mathen, van de Malankaarse Syrisch-Orthodoxe kerk in India, benoemde klip en klaar hoe de hebzucht van enkelen een vernietigende kracht is in het leven van velen. Ze refereerde aan de zelfmoord van tienduizenden boeren in haar land. Deze boeren plegen zelfmoord als hun land wordt onteigend door de financiers die werken als agenten voor de landbouwchemiebedrijven en de zaadbedrijven. Op deze manier zijn de zelfmoorden dus keihard het gevolg van de industriële landbouwglobalisering en het monopolie op het eigendom op zaden, dat grote corporaties hebben.”

Hiv

De zelf Hiv-positieve rev. canon Gideon Byamugisha (rechts op de foto) kaartte een in ons deel van de wereld haast vergeten probleem aan: dat van al die miljoenen mensen die Hiv positief zijn en geen toegang hebben tot medicatie. En nog altijd komen er wekelijks bijna 5000 Hiv positieve jonge vrouwen bij en zeer er meer dan 270 Aidsdoden per dag.

Met zijn bevlogen woorden hield hij ons een spiegel voor: zoveel van dit leed had voorkomen kunnen worden wanneer wij werkelijk zouden leven volgens onze christelijke principes van compassie, liefde en solidariteit.

Kritische stemmen niet wegwuiven

Hier klonk ook het geluid om kritische stemmen niet weg te wuiven. Zelfs op deze Assemblee van mensen van goede wil, krijgen vertegenwoordigers van de inheemse volken hier en daar te horen dat ze zich een beetje in moeten houden. Dat was de voor mij schokkende observatie van Jacobed Solano uit Panama (op de foto de tweede vrouw vanaf links). Het staat voor mij symbool voor ons onvermogen om de terechte felheid en kritiek van anderen werkelijk te ontvangen.

Het eerste wat op onze weg ligt is wellicht een schuldbekentenis voor onze rol in de ongelijkheid en het onrecht in deze wereld. Door onze hebzucht, onze arrogantie en onze kortzichtigheid.  En misschien moeten we dat deel van onze liturgie serieuzer nemen in onze diensten. Om het besef vervolgens mee te nemen onze week in. Niet als terneerdrukkend, maar als constante motivering om onze opdracht van compassie en solidariteit serieus te nemen. En vervolgens daadwerkelijk waar te maken wat we belijden.

Om af te sluiten met de woorden van de jonge bevlogen vrouw uit India: “Het goede nieuws is: de oplossingen liggen er al, de techniek is er, we hebben genoeg geanalyseerd. Dit is het moment: Stop talking, start acting!”