Welvaart moet je delen, ook met de Grieken

Al maanden draaien we eromheen, Griekenland moet gered worden of moet Griekenland zijn eigen broek ophouden? Wie heeft het verkeerd ingeschat? Wie kunnen we de schuld geven? Ik probeer echt mijn best te doen om het te begrijpen maar de getallen duizelen me. Als je je voorstelt dat er per dag een miljard aan Griekenland geleend wordt, gaat dat dan digitaal met een druk op de knop om vliegen er vliegtuigen vol biljetten naar Athene om daar de geld automaten te vullen?

De Grieken hebben onze hulp nodig en hoe dat zo gekomen is, vind ik van ondergeschikt belang. Is het niet onze taak om medemenselijk te zijn en onze welvaart te delen met de Grieken? Zij hebben hun beschaving toch ook met ons gedeeld om ons toentertijd vooruit te helpen? Waarom is het nu anders? Op je strepen staan is niet de manier op dit op te lossen. Het gedicht van Toon Tellegen wijst ons daarop in een speelse manier.

Een streep van Toon Tellegen

Ik trok een streep:
tot hier
nooit ga ik verder dan tot hier.

Toen ik verderging
trok ik een nieuwe streep
en nog een streep.

De zon scheen
overal zag ik mensen,
haastig en ernstig,
en iedereen trok een streep

iedereen ging verder.

Mijn God is een super optimist

En daarom is mijn God een super optimist. Hij blijft geloven in het goede van de mens en dat we er samen echt wel uit zullen komen. Soms willen de media ons iets anders doen geloven maar in essentie geloof ik dat we ons steeds meer verbonden voelen met elkaar. En dat is denk ik dankzij God. Mijn God heeft me geleerd naar de ander te kijken en mezelf in de ander te herkennen. Ik voel me menselijker en onderdeel van het grote geheel, dankzij mijn God.

Foto: Dauvit Alexander