Christelijke meditatie bestaat, zeker weten!

Krijg jij ook zo’n jeuk van meditatie? Als ik op het net struin en info zoek over meditatie vliegen de lotuszitmannen in jasje-dasje en zongroetendevrouwen in kijk-mij-eens-lenig-wezen-pakjes in opperste staat van gelukzaligheid over mijn scherm. Laat ik maar eerlijk zeggen dat ik niets heb met Ki, Chi, Ohm, Do, en al die andere chakra’s waarop of waarover je kunt mediteren.

De prangende vraag voor mij is deze: waarom moet ik als modern, post-christelijk, westers mens voor mijn ontspanning mijn toevlucht zoeken in religies met opvattingen uit de spirituele steentijd? Is het tweemaal daags tien minuten sabbelen op een king size fopspeen niet net zo effectief? De eerste fopspeentrainingen starten in januari en je kunt als lezer voor het exclusieve kortingtarief van vijftig euro per dagdeel inschrijven.

Geen exotische oplossingen

Je begrijpt, hoop ik, wat ik met deze even catchy als kortzichtige intro wil aanroeren. Als ik vraag naar rustpunten in mijn alledaagse leven, wil ik geen exotische of antieke oplossingen als antwoord. Het is als de man die droomde van een schat in een ver oord. Daar aangekomen hoorde hij van iemand die ook droomde van een schat in een ver oord, hoe toevallig, het oord waar hij zelf vandaan kwam.

De man keerde ijlings terug en vond de schat op eigen erf. Als ik zoek naar rust en mogelijkheden om mijn aandacht te richten op wie of wat mij heilig is, waar ga ik dan zoeken? Inderdaad, op eigen erf, in het christelijk erfgoed.

Christelijke meditatie bestaat

Bestaat er dan zoiets als christelijke meditatie? Jazeker! Vanouds is binnen traditie van Jodendom en Christendom het aandachtig murmelend reciteren van teksten bekend. In het latijn valt dan een woord als meditari, een ononderbroken gebed, een continu innerlijk proces van puur ‘zijn voor God’. Deze vorm van meditatie is al bekend vanaf de vierde eeuw.

Er was nauwelijks onderscheid tussen gebed, meditatie en dagelijks werk. Een voortdurend in het nu zijn. Andere vormen van inkeer en beschouwing zijn de lectio divina, de geestelijke lezing (‘herkauwend’ lezen) van spirituele teksten, het beeldloze schouwen (te vergelijken met Zen), het bidden van de Rozenkrans en het Jezusgebed. Recente vormen, onder invloed van zenmeditatie, zijn het mediteren op een sacred word en de centering prayer.

Vindplaats

Deze vormen van meditatie geven mij ruimte om als modern gelovig mens, zonder de verplichte aanname van allerlei kosmische speculaties of dualiteiten, mijn innerlijk te openen en te betreden, in de hoopvolle aanname, dat dan weer wel, dat mijn innerlijk de vindplaats is van wie of wat mij heilig is.