Dwazen denken: er is geen God               

Kinderen willen alles weten. Waarom bestaat zee uit water? Waarom zijn er wolken in de lucht? Waarom zijn er mannen en vrouwen? Soms wordt God argeloos bij die vragen over de natuur betrokken. Woont God in de hemel? Waar ga je naar toe als je dood bent?

Het zijn vragen die je in de loop van je leven niet zo snel meer stelt. Een aantal wordt op school beantwoord met heel plausibele antwoorden: waar de wolken vandaan komen; het goede en het slechte weer; hoe het kan dat de zon er iedere dag weer is. Een aantal stel je ook niet meer omdat je ze te onnozel vindt of te onbeduidend. Maar een aantal vragen blijft. Dat zijn uiteindelijk de vragen die in het leven echt belangrijk zijn. Waarom houden mensen van elkaar? Waarom is er verdriet in de wereld? Waarom maken mensen ruzie? Waar is God als je verdrietig bent? Bestaat God?

Geen eeuwigheidswaarde

We willen duidelijke antwoorden.  Maar we leven ook met het besef dat antwoorden geen eeuwigheidswaarde hebben. Dat is maar goed ook. Want het leven zou zijn dynamiek en uitbundigheid verliezen wanneer we alles wat ons overkomt, zouden zien als een resultaat van voorspelbare handelingen. Mensen zouden marionetten worden van grotere principes. We zouden ons bovenal veel ontzeggen.

De vreugde over nieuwe vriendschappen of over nieuw leven of gewoon de blijdschap om aardige mensen die er ineens zijn voor je. Het leven zou veel van zijn glans verliezen als alles wat nieuw is alleen maar het resultaat is van een onvermijdelijke, biologische evolutie. Wie met gelovige ogen kijkt, beseft dat het niet aan ons is om de eeuwigheid te reduceren tot wat wij wel kunnen weten.