Hoe doe je dat, weer op weg gaan na een groot verlies? #Emmaüsgangers

Hoe doe je dat, weer op weg gaan na een groot verlies? #Emmaüsgangers

Foto: etsy.com
15 mei 2018
Geschreven door Nelleke Viëtor

Waar haalden de Emmaüsgangers de veerkracht vandaan om na een groot verlies weer op weg te gaan? Zou het de invloed van Jezus zijn geweest waardoor hij leek voort te leven ondanks zijn dood? Na het afscheid waarmee ik vorig jaar werd geconfronteerd vroegen mensen me soms of ik steun vond in mijn geloof. Tot mijn schaamte en verwarring kon ik daar geen ja op antwoorden. Toch ben ik na ruim een jaar weer opgekrabbeld en dat kwam door de mensen om mij heen. Om de ontroerende en vaak verbluffende vriendelijkheid die ik vrijwel elke dag weer ondervond. Het was alsof er een groot boeket bloemen bij me was bezorgd en ik iedere dag de bloem eruit mocht halen die me het meeste aantrok.

Ik doe een greep uit al die troostrijke daden: goede vrienden die vroegen of ik voortaan een vaste dag in de week bij ze wilde komen eten. Een vriendin die me ‘s avonds voor een cursus altijd ophaalde en weer thuisbracht omdat het huis zonder mijn man er zo donker en verlaten bijlag. En dan de grote spin die naar me loerde vanaf het hoge plafond van de slaapkamer. Het bestijgen van een ladder op spinnenjacht leek me niet meer passen bij mijn mogelijkheden en dus appte ik een vriend die nog twee netvliesloslatingen moest doen en dan het dier voor me zou vangen.

Waar heb ik die liefde en aandacht aan te danken?

En opbeurend was ook de hulp van veel jongere vrienden bij het opruimen van het bruine lint dat als een stroom appelstroop over het kleed van de badkamervloer leek getrokken en dat een miereninvasie bleek te zijn. Die mieren werden door hen resoluut opgezogen met de stofzuiger. Dan de monitor die vervangen moest; een proces waardoor een technische vriend lange tijd moest doorbrengen tussen de elektriciteitssnoeren onder het bureau van mijn man. De uitnodiging al in oktober om bij buren de jaarwisseling te komen vieren. Waar heb ik dit aan te danken dacht ik vaak. Ik weet het niet en ik zal het waarschijnlijk nooit weten.

William died surrounded by his friends‘ stond in een brief die een weduwe uit Singapore kreeg na het overlijden van haar man aan de Birmaspoorweg. Ik ben ‘surrounded’ geweest door mijn medemensen, mijn kinderen, kleinkinderen, buren en vrienden. Ze hebben niet gezegd dat het normaal is dat we op mijn leeftijd onze wederhelft verliezen, maar ze zijn een eindje met me meegewandeld op de weg naar Emmaüs.

Over Nelleke Viëtor

Nelleke Viëtor

Nelleke Viëtor is gemeentelid uit Nijmegen. Zij schrijft boeken en was redacteur van het vrijzinnige dagboek God Aan

Gerelateerd

20 maart 2024

In Balans. Uit Balans #40dagen

‘Ben je nog steeds in balans’ vroeg een kennis me toen we via LinkedIn weer contact kregen. Ik voelde een licht prot
13 maart 2024

Waar geef jij je aandacht aan? #40dagen

Nadenken over de vraag: waar richt ik mijn aandacht op in het leven, wat zou dat koninkrijk voor mij, voor ons kunnen be
7 maart 2024

De ander als venster op Pasen #40dagen

De telefoon gaat. Het is mijn collega met een nieuwe aanmelding. Een huisarts vraagt onze inzet bij een patiënt met een