Het is al enige tijd geleden dat ik voor een kerkdienst vroeg mijn bed uit en de trein in moest. Maar afgelopen woensdag was dat weer even het geval: voor de opnames van de landelijke viering zit ik samen met celliste Ella Borgman in de trein naar Hoorn. Het thema van de viering is ‘Verlangend op weg zijn’ en dat geldt die ochtend voor onszelf ook. We hebben de avond ervoor gehoord dat we nog wel een tijdje in een intelligente lock down moeten leven. Eigenlijk ten minste nóg een keer zo lang. Het verlangen naar meer vrijheid zal alleen maar toenemen: relevanter kan het thema nauwelijks zijn.
Als we in de kerk aankomen, zijn saxofonist Ries Companjen en pianist Peter Zandberg al met elkaar aan het inspelen. Op dat moment is de kerkzaal nog vrijwel leeg, maar zodra de cameramannen binnen komen zetten, staat er in een mum van tijd een gehele studio opstelling. We nemen het script door – dat klinkt toch wat spannender dan de liturgie – maar het komt natuurlijk op hetzelfde neer. Het is ontzettend leuk en het is ook duidelijk dat we met een stelletje perfectionisten bezig zijn: elk muziekstuk gaat minstens een keer opnieuw, ik wil dat zelf ook en de cameraman is ook niet snel tevreden.
Over het geheel zijn we dat wel: Vooral bij het gebed, dat we met elkaar en met mensen van verschillende plekken in de wereld en de samenleving maken, staat het kippenvel bij iedereen op de armen. En dat is ook zo bij het lied ‘Voor mensen die naamloos’ van Henk Jongerius. Speciaal voor deze viering en de tijd waarin we nu leven, heeft hij het laatste couplet aangepast. We zingen het voor het eerst in deze viering. Ook de andere muziekstukken, van Bach, Elton John en Eccles passen prachtig in het geheel. Verlangend kijken we uit naar het eindresultaat. En natuurlijk naar uw ervaring!