Tot leven komen #veertigdagentijd

Op Stille Zaterdag klinkt vaak het scheppingsverhaal: in den beginne… Met Pasen horen we vaak bijna dezelfde woorden omdat het Johannesevangelie daarmee aanvangt: In het begin… Zo zijn er meer overeenkomsten te vinden. Het lijkt erop dat Johannes in zijn evangelie opnieuw het scheppingsverhaal vertelt, maar nu met Jezus in de hoofdrol. Toch is de boodschap vergelijkbaar: in beide verhalen komen mensen (opnieuw) tot leven.

De Tuin

Eén van die analogieën is de tuin: in Genesis de paradijstuin, bij Johannes de graftuin. Opvallend is dat er in beide tuinen één persoon, een vrouw, bij haar naam wordt genoemd: Eva en Maria.

Op het moment dat zij genoemd en gekend worden ontstaat er iets nieuws. Sterker nog, het is moment waarop een fundamentele verandering plaatsvindt. Eva krijgt haar naam als ‘moeder van alle levenden’ wanneer de beslissing valt dat zij met Adam de paradijstuin moet verlaten. En Maria wordt bij haar naam genoemd door Jezus, waarna ze zich omdraait en haar blinde verdriet een heel nieuw perspectief krijgt.

Een plek in de eeuwigheid

Beide tuinen lijken een plek in de eeuwigheid te zijn, het paradijs als een hemelse zaligheid en de graftuin als plaats van de eeuwige dood. Het noemen van iemands naam doorbreekt die eeuwige status. Eva en Maria worden geroepen naar hun leven hier en nu.

Eva als moeder van alle levenden verlaat met Adam het sprookjesparadijs om te ontwaken in het ‘echte leven’. Met twee voeten in de klei staand, zwoegend in het zweet des aanschijns in de realiteit van alledag. Voor Maria ontstaat er ook een nieuwe weg: vervuld van verdriet voelt haar leven als zinloos, als voorbij. Pas als haar naam klinkt en ze zich omdraait, ontstaat er ruimte om weer tot leven te komen. En ze beseft: ‘Jezus is gestorven, en toch weet ik hem nog aanwezig’. Haar verdriet is begrijpelijk en mag er zijn, en tegelijk roept haar naam haar weer in het leven.

Elkaar bij de naam noemen

Met Pasen zal de wereld nog steeds bepaald worden door corona en door vele andere nationale en mondiale problematieken. Maar al lijken oplossingen soms een eeuwigheid te duren, Pasen laat zien dat er daarnaast een andere werkelijkheid is. Een wereld waarin we elkaar bij de naam noemen, waarin iedereen zich gezien en gekend mag weten. Een wereld met een vaak harde realiteit maar waar tegelijk ruimte is om tot leven te komen.

Want in het Woord is leven en het leven is het licht voor de mensen.