Luister je naar God? En hoe en waar hoor je de Eeuwige dan? Acht remonstrantse predikanten en een student aan het Seminarie geven ons een inkijkje in hun geloofsleven. Vandaag Alke Liebich.
Luisteren: ik hoor vogels. Spelende kinderen. Een hommel zoemt voorbij. Het achtergrondgeluid van de uitvalsweg. Soms een snerpende motor. Radio, krant, social media maken mentaal lawaai. Mijn innerlijke stem die van alles van me wil: vergeet niet je moeder te bellen, de planten moeten nodig water hebben, de preek van komende zondag …. Hoe kan God daar doorheen komen?
De accordeonspeler zit weer voor de supermarkt. Ik groet hem, zeg ‘goede middag’. Ja denk ik, vandaag doe ik het anders. Iedereen loopt er langs, druk doende. Ik zeg ‘goede middag’. Ik glimlach naar de accordeonspeler en haal mijn portemonnee tevoorschijn. Hij glimlacht terug. Verrast worden, getroffen door een inzicht, een ontroering, een waarheid. Een klein beetje ontregeld worden, ik kan het nog: niet altijd bezig zijn met de lijstjes in mijn hoofd. Ik loop verder en zie Anton, een andere bekende. Hij voert de duiven op het plein. Ooit las ik met hem Willem Wilmink, van God, het Amsterdamse duiffie en de Fokke Simonszstraat. Ik groet hem. Hij glimlacht terug, tandeloos. God glimlacht ook, dat hoop ik.
De volgende dag zoek ik de accordeonspeler met mijn ogen. Hij is er. God is er niet. Die is verder, om weer te verrassen.