Door de eeuwen heen zijn er belijdenissen geformuleerd. Een belijdenis zou je kunnen zien als korte samenvatting, dat waar het geloof echt om gaat. De kern van een religie. Een belijdenis kan vormgegeven zijn in een document, een aantal artikelen of met een spreuk. De oudste belijdenissen waren in eerste instantie niet bedoeld als droge tekst waar geleerde theologen zich over bogen. Ze werden gebeden, gepreveld in nood en vooral gezongen.
Nu is het onmogelijk om je te verbinden met alle geloofsinzichten van alle mensen. Maar gelukkig hoeft dat ook niet. Remonstranten stemmen voor hun belijdenis in met de beginselverklaring.
Zelf doen. Het hoorde bij mijn eerste woorden. En als het om geloof gaat, hecht ik er nog aan:
Dat zelf doen heeft zijn voordelen. Want door zelf te doen blijf je ook betrokken bij de keuzes die je maakt. Maar zelf doen werkt – althans bij mij – niet altijd. Soms schep ik dan ook mijn eigen eenzaamheid en ga ik voorbij aan wat anderen al bedacht hebben. Soms heeft mijn streven om het zelf te doen in het geloof met mijn vragen, twijfels en kritische voorbehoud, niet te maken met een open houding maar met een gesloten opstelling. Dan sluit ik mijzelf af. Ik heb inmiddels geleerd dat ik met zelf doen er niet altijd kom. Ook niet in mijn geloof.
Zo is de remonstrantse geloofsbelijdenis uit 2006 ook bedoeld, als inspirerende samenvatting van ons geloof. De remonstrantse belijdenis is een christelijke belijdenis. Net als in oudere belijdenissen, geeft de tekst de hoofdthema’s van het christelijk geloof aan: God, Jezus, Geest, mens, toekomst en kerk. Maar in de remonstrantse versie is iets bijzonders aan de hand.
In alle geloofsbelijdenissen komt God op de eerste plaats. Maar de belijdenis van de Remonstranten begint bij de mens. De belijdenis begint bij de realisatie dat er meer is tussen hemel en aarde en dat mensen zich daarmee willen verhouden. En dat geeft mij lucht. Mijn streven om het zelf te doen wordt serieus genomen. En als ik verder lees, word ik ook nog eens gesterkt in de hoop dat ik het ook niet altijd zelf hoef te doen. Hier gebeurt het. Een belijdenis opent een wereld voor je. Daarna moet je het zelf weer doen.