Lenteplezier

Redactielid Geertrui Meinema werkt als leerkracht in het basisonderwijs. Zij schijft in AdRem geregeld over haar ervaringen en over bijzondere gebeurtenissen in de klas.

Een ongelijk paar zijn ze: zij ongewoon lang voor haar leeftijd met lange blonde haren, hij juist klein, gezet en gitzwarte ogen. Ze vinden elkaar steeds vaker, met een blik in de klas of op het plein in de pauze. Vandaag zitten ze gebogen over iets in een zonnig hoekje. Ze stralen en schateren en rennen om de beurt het plein over en weer terug. De drukte en de herrie van de rest van de school die om hen heen geniet van lentezon in het speelkwartier gaat volledig aan ze voorbij.

Dat ze elkaar ontdekt hebben is dubbel mooi: ze blijken via gescheiden en hertrouwde ouders verre familie. Ze zijn trots op deze gevonden verbinding. Het geeft ze nieuw zelfvertrouwen. En vandaag bij het verlengde lezen knikten ze allebei ook tevreden, toen ze doelen gingen uitwisselen. De één heeft als leesdoel: hardop vlot zoemend lezen, terwijl de ander juist langzamer en controlerend moet lezen. Ja, knikten ze, zo moet het zijn, zo horen we bij elkaar, zo kunnen we elkaar helpen. Opposites attract? Met schrijven hebben ze een gedeeld doel: langzaam met ontspannen potloodgreep leesbare letters produceren. Een hele klus voor twee chaotische zielen, van wie de gymspullen altijd vergeten zijn, het potlood kwijt, de laatjes één grote rommel. Bij rekenen hebben we het over symmetrie: helemaal lastig.

Ik slenter er eens heen, nieuwsgierig wat ze aan het doen zijn. En daar op de grond ligt een tekening, een mandala van blaadjes, aarde en zand: keurig omlijnd met takjes op één stoeptegel. Niks geen chaos: regelmaat, lenteplezier en verbonden lijnen. Kijk juf, onze letters staan er ook in! Ik ben er stil van: zelfvertrouwen, lezen, schrijven, rekenen, groeien op alle punten.

Geertrui Meinema – Linders