Mijn God laat vrouwen voorgaan

Mijn God laat vrouwen voorgaan

Bij het lezen van deze slogan moet ik terugdenken aan de tijd dat ik voor het eerst een baan zocht. Rond 1998 zag je regelmatig in vacatureteksten staan, dat met name vrouwen uitgenodigd werden om te solliciteren. Dat zie je tegenwoordig niet meer. Sterker nog in het onderdeel waar ik werk (bedrijfsvoering), is zestig procent vrouw en zeggen we tegen elkaar dat er nu wel weer een man bij het team mag komen.

Als je twintig jaar geleden wilde gaan sporten als vrouw, ging je aerobics doen of zwemmen, maar nu doe je aan bootcamp, crossfit (o.a. heffen van gewichten en kettlebells) en mud runs. Toen zou ik het lachwekkend hebben gevonden, maar nu vind ik het volstrekt logisch dat niet alleen mannen deze intensieve lichaamsbeweging leuk vinden, maar ook vrouwen.

En dan word je weer even verrast door berichten in het nieuws dat vrouwen voor het eerst toegelaten zullen worden bij de Korps Mariniers. Dan besef je weer dat het niet overal normaal is dat vrouwen dezelfde rechten hebben als mannen. Anders dan in die vacatureteksten gaat het er niet om dat we als vrouwen positief gediscrimineerd willen worden, maar dat we gelijke kansen willen hebben. Ook voor de ogen van God willen we gelijk zijn.

Jitske Bilijam, Houten

Gelijke rechten

Remonstranten proberen de gelijke rechten van vrouwen en mannen hoog te houden. Daarin hebben ze ook een geschiedenis als kerkgenootschap. Ze waren een van de eerste kerkgenootschappen die vrouwen stemrecht en de kansel gaven.

De gelijke behandeling van vrouwen gaat voor de Remonstranten verder dan enkel de aanstelling van een vrouwelijke dominee of vrouwen andere officiële functies en ambten te geven. Het gaat erom je als kerk(genootschap) te realiseren dat de structuur, geloofstaal en beelden van de kerk erg patriarchaal zijn. En dat de kerkgeschiedenis en theologie vanuit een mannelijk wereldbeeld ontstaan en gemodelleerd zijn.

Als een van de eerste Nederlandse kerkgenootschappen lieten de Remonstranten vrouwen de kansel op gaan (1915) en accepteerden hen in kerkelijke ambten. Interessant is dat het landelijke kerkbestuur daar aanvankelijk meer moeite mee had dan de plaatselijke remonstrantse gemeenten. Onder druk van die gemeenten – waar de maatschappelijke tendens sterker was – werd de emancipatie van vrouwen binnen de remonstrantse gemeenschap in gang gezet.

De officiële naam ‘Remonstrantse Broederschap’ staat ogenschijnlijk haaks op het respect voor vrouwen en roept zelfs vrouwonvriendelijke associaties op. Daarom heeft de remonstrantse gemeenschap zich goed moeten bezinnen op deze historische naam. In het dagelijks gebruik noemt het kerkgenootschap zich liever gewoon ‘de Remonstranten’ en verdween het woord ‘broederschap’ uit het logo van de remonstranten.

Website Remonstranten