Het Gezicht van Tim Steen

Ik tref Tim Steen op zijn landgoed in Soest. Nou ja, in de ruim bemeten kamer die hij daar huurt. Maar met uitzicht op een tuin zo groot als een voetbalveld dus. Hij komt zelf de poort open maken.  ‘Ach ja, ik blijf een dorpsjongetje uit Dalfsen’, zegt hij.  ‘Het kan me niet achteraf genoeg zijn.  De tuin is prachtig en ik loop hier naast het huis zo het bos in, heerlijk.’  Alweer een jonge remonstrant (van 25 jaar oud  dit keer) die is komen aanwaaien.  Op 4 september doet hij belijdenis bij de Remonstranten in de Kapel in Hilversum.

Reizen en wijntjes drinken

‘Tot mijn 18^e heb ik met veel plezier mijn leven doorgebracht in Dalfsen, Overijssel. Mijn ouders zijn PKN’ers (gereformeerd).  Maar ze hebben me een soort remonstrantse opvoeding gegeven.  Ik kreeg de ruimte om in het geloof mijn eigen keuzes te maken, heel vrij dus.  Na de dienst bij de koffie thuis hadden we hele discussies.  Ik heb altijd een passie voor Frankrijk gehad, het was dan ook logisch dat ik in Groningen Frans ging studeren.  Die studie heb ik in 2014 afgerond met een master in Franse Literatuur. Toerisme is al lang mijn passie. Op mijn veertiende had ik al een baantje op de camping in Dalfsen en vanaf 2010 werkte ik in de zomer als animateur op Franse campings. Tijdens mijn master kreeg ik al een baan aangeboden bij het bedrijf ‘Team4animation’ in Alkmaar.  Die club verzorgt  de animatie voor kinderen op 140 campings in Frankrijk, Spanje en Italië.  Je kent het wel:  knutselen, speurtochten, sportactiviteiten, kampvuur… Als accountmanager  onderhoudt ik de contacten met de campingeigenaren en werf nieuwe klanten.  Veel rondreizen, wijntjes drinken met de campingbazen, kijken of de medewerkers het naar hun zin hebben. Maar ook serieuze problemen oplossen hoor. Vier à vijf maanden per jaar zit ik in het buitenland. Het is topdrukte nu. Op 1 juli ga ik weer van camping naar camping trekken, eind augustus kom ik terug, 4 september doe ik dan belijdenis, in september evalueren we en in oktober en november sta ik op beurzen.’

De Kapel

‘In Groningen was ik betrokken bij de oecumenische GSP, het studentenplatform voor levensbeschouwing en heb me ook in het boeddhisme verdiept.  Na mijn studie ging ik in Hilversum wonen. De eerste kerk die ik daar op internet vond was de Kapel. Tweeëneenhalf jaar geleden stapte ik eens in een dienst binnen en… het klopte. Peter Korver stelde in verband met de ramp met de MH17 zelfs de vraag of God wel altijd bestond. Wat een lef!  Hij hield mij een spiegel voor, dat kwam binnen.  Ik volgde eerste een oriëntatiekring bij Peter en heb me toen ook aangesloten bij de landelijke jongerengemeente Arminius. Sinds mei van dit jaar zit ik in de kerkenraad van de Kapel.  Graag wil ik me inzetten om meer jongeren te betrekken bij de kerk. Ik merk in mijn omgeving  dat levensvragen bij jongeren wel degelijk aanwezig zijn, maar dat ze weggestopt worden. Ik loop niet zo met mijn geloof te koop, maar als mensen er naar vragen dan ben ik niet beschroomd. Laatst had ik op het bevrijdingsfestival Zwolle een hele discussie met vrienden. Jongeren staan best open voor spirituele kwesties, zolang je er maar niet meteen het labeltje kerk op plakt.’

Verantwoordelijkheid 

‘Ik ben fan van het existentialisme van Sartre en Camus.  Wij mensen moeten zelf verantwoordelijkheid nemen voor ons leven. Maar daar past God heel goed bij voor mij. God heeft de mens losgelaten en absolute vrijheid en verantwoordelijkheid gegeven. Ik ben niet voor niets een groot liefhebber van Prediker.  De geest is voor mij heel belangrijk, dat is mijn drijvende kracht, zeg ik in mijn belijdenis.  Maar ik ben geen heilig boontje ben hoor,  ik geniet erg van het leven, zit graag in de kroeg en ga naar dance- en technofeesten.  Ik ben jong, wil alles proberen en mijn eigen weg vinden.’

Michel Peters