Mijn God gelooft in mij

Mijn God gelooft in mij

Als je, zoals ik, bent opgevoed in de Calvinistische gedachtewereld is dat niet goed voor je zelfvertrouwen. Je bent van nature eigenlijk een slecht mens en alleen Jezus Christus,  die door zijn kruisdood onze zonden op zich heeft genomen, kan ons redden. Ik werd daar niet vrolijk van. Gelukkig kwam ik bij de Vrijzinnig Hervormden en de Remonstranten in aanraking met een vorm van christendom waarin ook aandacht werd gegeven aan goedheid van mensen. Ik kwam er toen achter dat de verzoeningsleer helemaal niet door Jezus is bedacht…..

Ik denk dat veel problemen die mensen in hun leven tegen komen te maken hebben met een gebrek aan zelfvertrouwen. Ik heb zestig jaar van mijn leven doorgebracht in het onderwijs: als leerling/student en als leraar en schoolleider. In het onderwijs bestaat het gevaar dat er alleen maar wordt gelet op wat je niet kunt. Ik was wel goed in de leervakken, maar niet zo goed in tekenen en gymnastiek en heb dus ook gevoeld wat afwijzing betekent.

Als leraar scheikunde bereikte ik veel meer als ik leerlingen duidelijk maakte wat ze wel  konden in dit soms wel lastige vak. Aandacht besteden aan pesten is noodzakelijk op elke school. Familie- en huwelijksrelaties gaan kapot als je niet in elkaar gelooft. Jezus maakte duidelijk dat God in iedereen gelooft. God werkt via mensen die in je geloven !

Jan Hendriks, Zuidwolde

Zien en gezien worden

Welk beeld van God heb ik als ik zeg: ‘Mijn God gelooft in mij?’ In iemand geloven heeft voor mij alles te maken met zien en gezien worden. Een belangrijk thema in de bijbel. Een heel belangrijk thema in ons dagelijks leven. Net zoals niet gezien zijn. Niet gezien zijn doet een mens scheefgroeien. Niet gekend zijn in wie je van binnen bent, is één van de pijnlijkste en misschien zelfs wel een verwoestende ervaring. Soms groeit een mens scheef aan vreselijke omstandigheden: in een oorlogssituatie, door misbruik, als niet gewenst kind in een disfunctioneel gezin en soms groeit een mens scheef bij goedbedoelende ouders die de aard of de geaardheid van hun kind niet begrijpen. Of ouders projecteren al hun hoop en verwachting in het kind: ‘Kees moet later de zaak overnemen’, maar Kees wil eigenlijk balletdanser worden en hij voelt zich doodongelukkig in de zaak. Dat doet van alles met het zelfbeeld van een mens, maar ook – denk ik – met het beeld dat hij of zij heeft van de werkelijkheid en eventueel met een beeld van God.

Roos Ritmeester, predikant van de remonstrantse gemeenten in Schoonhoven en Oude Wetering