Inspiratie: Jezus strekt zijn hand uit naar de mensen die het juist niet redden

Een AdRem-nummer over zelfredzaamheid, in de zorg, als burger en misschien ook wel t.a.v. God, zo schreef de redactie. Eigenlijk kwam ik met dat thema vreselijk in de knoop. Al schrijvend  probeer ik die knoop te ontwarren. Uiteraard vind ik zelfredzaamheid van groot belang voor het individu. Als verpleegster was dat het doel van mijn werk: mensen zodanig verplegen dat ze zich weer zelf kunnen redden al dan niet met een handicap of ziekte.

Als ouders waren we blij met de steeds grotere zelfstandigheid en zelfredzaamheid van onze kinderen. Tot dusver is er nog geen ongemak met die zelfredzaamheid. Al is het altijd en zeker in de zorg wel balanceren met het te hulp schieten/ de zorg over nemen, wanneer je ziet dat het soms even op dat moment teveel is of dat die zelfredzaamheid op bepaalde vlakken er gewoon niet in zit.

Nee het gaat pas schuren bij die zelfredzaamheid t.a.v. God. Immers in mijn orthodoxe protestante opvoeding was jezelf redden, zelfs ‘uit den Boze’. Jezus heeft de mensheid gered, hij heeft ons verlost en al die ‘Paapse’ zelfwerkzaamheid en het afkopen door aflaten of betalen van missen voor de zielen van gestorvenen was heiligschennis. Een groter verschil met de vrijzinnigheid is haast niet denkbaar. Autonomie staat immers zeer hoog op de waardenladder. Niet vreemd dat AdRem er een nummer aan wijd. Ook ik breng van harte de boodschap van de kansel dat wij het Koninkrijk van God kunnen realiseren door middel van naleving van Christus.

Maar daaraan koppel ik wel, dat dat niet anders kan dan in samenwerking met anderen. Juist in de samenwerking ben je immers ook afhankelijk. Die acceptatie van afhankelijkheid is iets waar wij allemaal juist ook heel veel moeite mee hebben. Als we niet meer balanceren/ het midden zoeken tussen zelfredzaamheid en afhankelijkheid, kan dat ons lelijk opbreken. Ik moet dan steeds denken aan die Franse film ‘Amour’, waarin twee oude mensen alle hulp weigeren. Het echtpaar wil zichzelf redden tot de muren van het appartement hen steeds verder insluiten. Tenslotte brengt de man zijn vrouw om uit machteloosheid voor haar lijden. Telkens zien we in de verhalen over Jezus dat hij zijn handen uitstrekt, naar degenen die het juist niet alleen redden en beseffen dat ze ‘de Ander’ nodig hebben.

Martine Wassenaar
Remonstrants predikant in Boskoop