Het gezicht van Maya Walburg

Het gezicht van Maya Walburg

Maya Walburg (1960) ontvangt me in haar lichte, strak ingerichte flat in Alphen a/d Rijn. Prachtig uitzicht over de stad en de polder. Ze werkt met dementerende mensen en schrijft daar soms stukjes over. Elders in AdRem kunt u over haar ervaringen lezen.

Open en vrij
‘Ik kom uit Leimuiden, middenin het Groene Hart. Een gewoon arbeidersgezin met een moeder die voor de kinderen zorgde. Mijn vader was katholiek, mijn moeder gereformeerd. Omdat ze elkaar op latere leeftijd ontmoetten waren er geen ouders meer om daar moeilijk over te doen. Ik ben gereformeerd gedoopt en deed in die kerk ook belijdenis. Op mijn vijftiende verhuisden we naar Alphen en toen is de kerkgang erbij in geschoten. Na de HAVO ben ik gaan werken als secretaresse. Jong getrouwd en jong kinderen gekregen. Ik ben volwassen geworden in de Oudhoornse (PKN) kerk hier in Alphen met een vrijzinnige signatuur. Twaalf jaar was ik er actief, eerst als vrijwilliger en later ook als voorzitter van de kerkenraad. Veel geleerd over geloof en kerk en mijn mening gevormd. Zeventien jaar geleden maakte ik de overstap naar de remonstrantse kerk toen de vrijzinnigheid in mijn oude kerk ter discussie stond. Toen zat Dick Peters bij de Remonstranten als predikant. Na zijn vertrek zijn we een tijd zonder predikant geweest, maar onlangs is Laura van Asselt hier aangesteld. Het geloof bij de Remonstranten is open en vrij, maar toch degelijk, geen zweverige club. De Belijdenis is erg mooi. Liturgisch zijn ze bij de PKN verder dan bij ons, ik zou wel willen spelen met andere teksten, mooie gedichten. Beetje een eigen liturgie maken.’

Tweede jeugd
‘Toen mijn kinderen wat ouder werden deed ik een opleiding psychogeriatrie. Ik werk nu als verzorgende bij zorginstelling Activite in een kleinschalige woonvorm voor mensen met dementie. Van 2007 – 2011 deed ik bij de OVP van de Vrijzinnigen de opleiding tot geestelijk verzorger. Bij Hogeschool In Holland heb ik later mijn bachelor theologie gehaald. Daarmee kwam ik niet goed aan het werk. Wel doe ik al negen jaar preekbeurten her en der en ben ik sinds twee jaar de vaste voorganger van de ‘Half-twaalf-diensten’ in de Hillegondakerk in Rotterdam. Eén keer per maand, met inloop van vogels van diverse pluimage, waar een vrijzinnig geluid gewaardeerd wordt.

Activite ziet tegenwoordig meer de waarde van geestelijke verzorging in. Geholpen door een pot geld van de overheid, ben ik daar vanaf september voor de helft van mijn tijd begonnen als geestelijk verzorger op vier locaties buiten Alphen. Op mijn e-bike cross ik van de ene naar de andere plek. Mijn ambitie is om full time geestelijk verzorger te worden. Vanaf september 2019 word ik ook vaste voorganger bij de Vrijzinnigen in Zevenhuizen. Eric Cossee vindt het daar dan mooi geweest.’

God gebeurt tussen mensen
‘De God die alles zag heb ik overboord gezet. God is voor mij nu meer de bron van waaruit ik wil leven, de bron die mij voedt. Ik voel me een schakel in een lange rij, onze vragen zijn heel oud, ik wil verbinding maken met de ervaringen van mensen en generaties voor mij. Ik was heel blij met Klaas Hendrikse. God bestaat niet, maar gebeurt voor mij inderdaad tussen mensen. Plekken van goedheid, liefde, vertrouwen en hoop zijn kostbaar. Als je die vindt dan is dat een geschenk. Het is fantastisch om als geestelijk verzorger over deze levenservaringen met mensen te mogen praten. In dat vak geef je veel natuurlijk. Ik merk dat ik zelf ook voeding nodig heb, waar ik te weinig aan toegeef. Wandelen, lezen en actieve yoga inspireren me. Met mijn nieuwe partner Leo wil ik meer tijd vrij maken om samen te genieten.

Michel Peters

Zie ook

Purpose is het nieuwe preken
6 maart 2019

Purpose is het nieuwe preken

Reclame maken voor kerk en geloof – heeft dat zin? Het is een vraag waar ik als theoloog en communicatiedeskundige al bijna dertig jaar mee bezig ben. Ik ken de aarzelingen onder kerkleden van alle gezindten… Lees verder

Miniatuur: Donderdagochtend in het verpleeghuis
6 maart 2019

Miniatuur: Donderdagochtend in het verpleeghuis

Zeven bewoners en ik hebben zich gegroepeerd rond de tafel in de schemerige hal tussen twee ‘kleinschalige woonvormen voor mensen met dementie.’ Ik heb iedereen met de voornaam begroet en de hand geschud en de nepkaars aangezet… Lees verder