Een dag op jacht

Een kipfilet maakte ooit onderdeel uit van het lijf van de kip. Ik zie nog het verbijsterde gezicht van mijn dochter (op dat moment een groot kipliefhebber) voor mij, toen ze dit opeens besefte. Tot die tijd hield een kipfilet verband tot een kip zoals een ei dat doet. Het komt van de kip, maar is niet de kip. Ze was toen heel stellig, nooit meer zou ze een stuk kip eten. Ik vind dit voorbeeld exemplarisch voor de wijze waarop we naar vlees kijken. Het ligt in de supermarkt en wordt niet in verband gebracht met het dier waar het afkomstig van is. Die link maken we liever niet, en zeker niet met het slachten van het dier (dat we maar al te graag aan een ander overlaten)!

Zelf eten we thuis weinig vlees, maar ik zou niet zonder kunnen en willen. Ik geniet van een biefstuk, of van wild. Toch ging het wringen. Het was bij mij niet zo radicaal als bij mijn dochter, maar ik had steeds meer moeite met de gang van zaken rond mijn biefstuk. Het staat zo los van het natuurlijke proces. Ik begon het steeds zwakker te vinden, laf haast.

Dagje samen jagen

Een vriend van mij wou met mij verder spraken over een aantal levensvragen. Hij was er het type niet naar om gemakkelijk te spreken, en ik stelde voor om een gesprek al wandelend te voeren. Hij had een ander voorstel. Namelijk, om samen een dag te jagen! Hij woonde op het platteland omringd door land dat hij in beheer had. Daar hoorde ook de jacht bij. En zo zaten we daar, vanaf 7.00 uur ’s ochtends, in de regen en verborgen in een struik met geweren in de aanslag. Ik had nog nooit geschoten en laat graag in het midden of ik die dag daadwerkelijk iets geraakt heb. Aan het einde van de dag hadden we een mooi tableau van konijnen en duiven.

Deze ervaring heeft mijn beeld van de natuur en met name van onze vleesconsumptie drastisch doen veranderen. Het gure, het aangewezen zijn op jezelf, de directe aanraking met de dood. Het aardse en confronterende bij het schoonmaken en villen van het dier. Het een worden met de natuur, niet alleen met de mooie en romantische kanten ervan maar ook de alledaagse harde realiteit van strijden en overleven (God is in de natuur zeggen we vaak in de vrijzinnigheid- maar geldt dat ook voor deze kant ervan?). Mijn vriend had gelijk, als je zo in aanraking komt met het aardse dan ontstaan er vanzelf wezenlijke gesprekken.

Hypocriet

Ik had deze ervaring niet willen missen. Het heeft mij dichter bij de natuur gebracht, en doen beseffen en ervaren wat er met ons vlees gebeurt voordat het op ons bord terecht komt. Onze vleesconsumptie is buitengewoon hypocriet. Het staat geheel los van dier en natuur. De ervaring met de jacht heeft deze breuk voor mij hersteld. Ik besef wat ik eet, en in zekere zin ben ik er ook meer dankbaar voor en geniet er daardoor meer van.

Joost Röselaers
Remonstrants predikant in Vrijburg Amsterdam

Bijschrift:
Georgius Jacobus Johannes van Os (1782-1861): Stilleven met jachtbuit en Griekse stèle: allegorie op de Herfst. In bezit van het Rijksmuseum Amsterdam.