De vergetelheid
Het kan altijd nóg erger!
Aan het begin van het jaar heb ik altijd een moeilijk moment. Tot maart verzamelen we voor het jaarverslag, de zogenaamde Handelingen-1, de aantallen leden en vrienden van alle gemeenten. Het is een publiek geheim dat we elk jaar toch weer minder leden en vrienden hebben dan het jaar ervoor. Alleen de twee jaren van de postercampagne ‘mijn god’ en alle aandacht die de Remonstranten daaromheen hebben weten te creëren waren hierop een uitzondering.
Daarom werd ik extra vrolijk van deze vondst ergens op één van de kasten in de vergaderzaal op het landelijk bureau. Het kan altijd nóg erger! Kijk maar eens onder het jaar 1845: 2653 leden (vrienden bestonden toen nog niet). En…. toen was de stijgende lijn in de ledenaantallen alweer enige tijd ingezet (vanaf ca. 1800). Kijk ook eens welke gemeenten er in de loop van de tijd zijn afgevallen en bijgekomen.
Het bord komt uit Rotterdam waar tot 1954 het landelijk bureau gevestigd was aan de Mathenesserlaan. In 1992 kreeg dit deel van de laan een andere naam, het ons vertrouwde adres Museumpark 3.
Liesbeth Orthel
bureau-coördinator landelijk bureau
Zie ook
Bevrijd verdriet
Getroffen door het intense verdriet van de ander, gingen Inez Lips en Cobi Klappe op zoek naar de achtergronden van troost. Het resultaat is het boek ‘Troost die ertoe doet’.. Lees verder
‘Dat hebben de meisjes toch maar goed gedaan’
‘Dat hebben de meisjes toch maar goed gedaan,’ klonk het na een viering op Paasmorgen. We hadden dat jaar voor het eerst in de geschiedenis van de geloofsgemeenschap de vieringen rond Pasen verzorgd met een pastoresteam bestaande uit vrouwen. Later evalueerden we met z’n drieën de diensten, en ook deze opmerking van een gemeentelid kwam ter sprake… Lees verder