Dag van een dominee: Alleke Wieringa

Wat doet een dominee nu eigenlijk de hele dag? In deze rubriek krijgt u daar een beeld van.  Vandaag een inkijkje in het leven van de Utrechtse predikant Alleke Wieringa.

Ik ervaar mijn werk als: ‘geen dag is hetzelfde’, maar ik betrap mijzelf toch wel op een hele serie vaste gewoontes, nu ik door de lens van de camera naar mezelf kijk.

Meestal ben ik ergens tussen 7 en 8 wakker. Afhankelijk van wat de dag vraagt. Altijd met Radio 4. De dag begint steevast met een grote kom thee van goede kwaliteit, een boterham en een cracker op een houten plank. En de papieren krant.   Daarna neem ik – bij wijze van ochtendmeditatie – de stand van zaken buiten door met de hond. Een kleine zwarte Cairn terriërdame van vier jaar oud. Daarna de wandeling. Ik woon vlakbij de Kooikersplas in Houten en dat rondje van ongeveer een kilometer verveelt nooit. Thuisgekomen: koffie en een rondje ‘mailboxen’, het liefst samen in één stoel als het aan Ot ligt.

Wie een standpunt inneemt, moet goed voor haar voeten zorgen.  Bovendien wandel ik graag en doe dat het liefst pijnvrij. De afspraak bij de podologe is nodig. Tussen de afspraken door lunch ik nog wel eens in de Geertekerk in onze eigen predikantenkamer. Er is genoeg te vergaderen: een ochtend met de Stuurgroep Wijkwerk in de Opkamer, een avond met de kerkenraad in de Bovenkamer of vergaderen met de contactleden van Wilhelminapark bij iemand thuis op Rhijnauwen. Het snelst ben je op de fiets en ik geniet er altijd van om door Utrecht en omstreken te fietsen.

Ik was ook nog even op de Uithof bij mijn dochter in het UMC, want ziek. Wonderlijk dat ze nu woont op de plek waar haar opa vroeger leerde schaatsen, ze kijkt ook uit vanaf 15 hoog op haar opa’s geboortehuis.

Ook staat er dit etmaal een huisbezoek (foto huisbezoek) in Deil gepland. Dat kan met de trein vanuit Houten en met de vouwfiets vanaf station Geldermalsen. Als er echt drie dagdelen doorgestoomd moet worden doe ik graag een tukje tussendoor op de bank.

Vrijdag is mijn ‘heilige’ boetseerdag. Daar komt niets tussen. Ik werk in de Artis – ateliers. Meestal met klei, soms iets anders; linosnede bijvoorbeeld. En altijd naar levend model: we gingen dit keer met onze schetsboekjes naar de woestijnvosjes toe. Mijn vader (en emeritus collega) komt vanavond eten! Dat is gezellig! (foto vader op bezoek) Als ik alleen eet dan is dat voor de tv met het Journaal en Midsomer Murders.

En – ook al zien we elkaar niet dagelijks – ook een foto met mijn beide collega’s kan niet ontbreken. Hier had Maarten-de-cantor-organist ook nog bij gemoeten. Samen vormen we een creatief en inspirerend team. Het is een enorm voorrecht om zo samen te kunnen werken.