En wat heb jij voor Jezus gedaan?

Er zijn dingen in het leven waarvan ik denk: dat had ik anders moeten doen. Eén ding hoort daar niet bij. Dat is de periode dat ik werkte bij de Remonstranten als algemeen secretaris en we bezig waren met de campagne ‘Geloof begint bij jou’. Over de inhoud van de campagne kun je natuurlijk van mening verschillen, maar mocht ik ooit aan de hemelpoort staan en de vraag krijgen “Wat heb jij voor Jezus gedaan?” dan verwijs ik naar de Mijn-God-campagne.

Energie

Dat heeft allereerst te maken met het enthousiasme van de mensen met ik wie toen samenwerkte. Ik noem hier de medewerkers van het bureau maar ook het landelijk bestuur van de Remonstranten – de ‘CoZa’ – een hechte saamhorige club mensen met het hart voor de Remonstranten op de goede plaats. Voor mij en de andere bureaumedewerkers was het een baan, maar die CoZa-leden hebben als vrijwilligers zo hard gewerkt voor onze kerk. Daar heb ik nog steeds veel respect voor.

Resultaat

Uiteindelijk telt het resultaat. Het lukte ons toen om met consensus binnen het kerkgenootschap en met vereende krachten een nieuwe wijze van ledenwerving en marketing voor kerken te ontwikkelen. De krimp stagneerde. Onze naamsbekendheid wisten we omhoog te krikken. Achteraf gezien was het toch belachelijk hoeveel aandacht we in die periode als kleine kerk wisten te genereren met onze activiteiten. Ik krijg nog een grote glimlach op mijn gezicht als ik denk aan de NS die onze campagne aanvankelijk weigerde maar uiteindelijk onze posters toestond op de stations in Nederland.

Vriendschap

De laatste jaren heb ik op afstand naar de Remonstranten gekeken. Vaak keek ik met veel plezier naar wat ik zag, maar soms fronste ik mijn wenkbrauwen. Vooral als ik fake news hoorde over ‘mijn tijd’. Dat we te veel geld uitgaven, of erger: dat het niks had opgeleverd. De feiten vertellen een ander verhaal. De community rond de Remonstranten groeide. Online met de website en social media boekten we vooruitgang. Bezoekcijfers aan de site piekten en op Facebook werden we de grootste kerk. Er kwamen nieuwkomers naar de kerk en nieuwe vrienden meldden zich. We kregen navolging van anderen. Het vermogen verdubbelde zowaar ook nog in deze periode.

Blijf niet staren

Toch gaat de tijd verder. Alles wat in onze handen was laten we op enig moment los. Vasthouden aan wat voorbij is, is niet de diepere opdracht van het leven denk ik. “Niet blijven staren op wat vroeger was”, dichtte Huub Oosterhuis. Of dat andere liedje dat bij me opkomt, wanneer ik misschien iets te veel blijf hangen in het verleden. “Let it go, let it go!” En er is dat Deense lied waar ik veel van houd, over een vogel die de vrijheid verkiest. Tijdens de afgelopen Corona-periode maakte ik samen met vernieuwingspredikant Jaap Marinus een Nederlandse versie van dit lied.

Wat hier was gaat voorbij

Als je dit leest en je bent tot hier gekomen, denk na over het werk dat nu onder jouw handen is. Maak er iets moois van. Vlieg vogel vlieg. Misschien is dat wel de vreugde van het werken. Om het te koesteren, maar vervolgens ook los te laten en te ontdekken dat dát wat eeuwig is, daar niet is te vinden. Wat hier was gaat voorbij. Wees maar gelukkig.