Komt, verwondert u hier mensen

Het kerstverhaal. Een meisje staat in de keuken en schrikt zich een hoedje: ze krijgt een engel op bezoek, Gabriël heet ie. Het zal je maar gebeuren! ‘Hai! Je hoeft niet bang te zijn hoor!’ Hij blijkt een boodschap te hebben: Maria zal binnenkort zwanger zijn. Oeps! En ze zal niet bevallen van zomaar een kind, maar van de Zoon van God zelf. Wat?! Ze is nog nooit met een man naar bed geweest, maar dat hoeft ook niet: ‘De Heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken.’ Haar eerste vrijpartij had ze zich misschien toch anders voorgesteld? En dat is nog maar het begin van een ongelofelijk verhaal – en het wordt nog veel wonderlijker.

Wanneer je bent grootgebracht met bijbelse wonderverhalen kan het lastig zijn om te zeggen: ‘Ik geloof er helemaal niks meer van!’ Om ‘het geloof onzer vaderen’ tegen het licht te houden en er dwars doorheen te kijken. Je verstand kan het niet meer bevatten, maar je hart wil het niet loslaten. En uit angst dat er niets overblijft, blijf je hangen in een void – kom je in een vaag niets terecht. Want wanneer we die wonderen overboord kieperen, wat dan? ‘Is er dan niets meer heilig?’

Kun je ook anders kijken? En dan iets anders zien? Erkennen dat we het domweg niet weten – en ook nooit zullen weten? Dat al die wonderverhalen ooit ontstonden om het onbevattelijke toch te kunnen bevatten? Uit behoefte aan houvast, uit angst voor het onbekende – omdat we allemaal bang zijn voor de dood? Wonderlijk genoeg kun je dan overhouden wat echt heilig is: het leven zelf. Dat is nog eens bevrijdingstheologie! Met volop ruimte voor verwondering en bewondering. Stil worden en dankbaar zijn – dat je hier bent, dat je dit meemaakt. Verbaasd genieten – in de korte tijd die je hier hebt. ‘Komt, verwondert u hier mensen.’

Andre Meiresonne
Dominee voor de Ongelovigen