Fluitje van een cent

Het geloof van mijn jeugd bestond voor een groot deel uit leren. Liedjes, de catechismus, bijbelteksten, van alles moest erin gestampt en wee degene die niet goed uit het hoofd kon leren. Ik kon goed uit mijn hoofd leren, dus voor mij was godsdienst een fluitje van een cent. Behalve als ik er (licht) kritische vragen over had, want die waren niet gewenst. Dat vond ik wel lastig.Toen kwam ik bij vrijzinnigen terecht. Uit het hoofd leren hoefde niet, vragen stellen moest wel; de wereld omgekeerd. Ik leerde al gauw wat ‘vrijzinnig weer’ is. Dat is mooi weer op zondag waardoor er weinig mensen in de kerk zitten, omdat iedereen God aan het zoeken of ervaren is in de natuur. Mijn ouders fietsten krankzinnige einden met ons door de natuur, maar dat had niets met geloof of God te maken. Het was gewoon gezond. Voor de betere godservaring ging je op een kerkkoor of zong je met z’n allen rond het harmonium van opa.

Geld geven en aandacht

Deze twee soorten geloven raken elkaar in het doen, in God als ‘de stem waardoor ik mij laat gezeggen, tot goedheid laat bewegen en mijzelf een grens laat stellen’, aldus Rick Benjamins in het boek ‘Liberaal christendom’.

Mijn ouders gaven tijd, geld en goed aan menig goed doel; ze recycleden zich suf. Mensen die geld of aandacht nodig hadden, konden een beroep op hen doen. Iedereen kon altijd mee eten. Kinderen uit het gezinsvervangende tehuis om de hoek logeerden weekenden bij ons en opa kon er ook nog wel bij toen oma was overleden. Om dit alles mogelijk te maken moesten wij als kinderen ook de handen uit de mouwen steken.

Mede door die ervaring vind ik goed doen en je naaste liefhebben als jezelf belangrijker dan welke beschouwing over God ook maar. Want in de ‘zachte stemmen’ (Rick Benjamins) ervaar ik God als een oproep om de wereld, om elkaar niet te laten vallen.

Waar je die zachte stemmen hoort – in de natuur, in Bijbelverhalen, in liedjes, in muziek, in gebed, in gesprekken – maakt niet uit. Je hebt er niets anders voor nodig dan open oren. Fluitje van een cent.

Ineke Ludikhuize
redactie AdRem, gemeentelid Utrecht