In memoriam: ds B.J.C.Piso

In memoriam: ds B.J.C.Piso

Op 14 september overleed te Hoogeveen Lottie Piso, na afnemende gezondheid en verval van krachten. Zij werd 82 jaar. Met haar ging een markante predikante heen, die na een loopbaan bij het basisonderwijs op latere leeftijd aan de theologiestudie begon om gestalte te geven aan haar jeugdideaal van dominee te worden. Toen zij als veertigjarige op het remonstrants Seminarium kwam, betekende dat een uitzonderlijke situatie. Een dame van middelbare leeftijd, onmodieus gekleed, een dikke vlecht om haar hoofd  –  het paste niet helemaal in de ‘Leidsche’ sfeer van de toenmalige studentenpopulatie. Maar Lottie wist zich al gauw geliefd te maken en studeerde in de kortste keren af.

In 1974 deed zij intrede bij de Remonstranten in Alkmaar, haar eerste gemeente. Hier zette zij zich met ijver in voor het zondagsschoolwerk – dat haar als oud – onderwijzeres goed afging – het huisbezoek en de verdere opbouw van de gemeente. Alkmaar was na een lange vacaturetijd in een neerwaartse spiraal terecht gekomen en Lottie wist dat weer om te buigen, zodat de belangstelling toenam. Groot was echter de verwondering toen zij na vijf jaar Alkmaar alweer vaarwel zei om predikant te worden bij de Doopsgezinden te Leeuwarden, die een fusie waren aangegaan met de Remonstranten aldaar. Lottie wilde nog eens verkassen, omdat, zoals zij zei, je van de fouten in je eerste gemeente pas kunt leren wanneer je in een nieuwe omgeving je leven kunt beteren.

Vanuit Leeuwarden kreeg zij ook de pastorale zorg over de Remonstranten in heel Friesland, uitgezonderd het ressort Dokkum. Ook hier heeft zij met voorbeeldige ijver zich van haar taken gekweten. Het was wel een heel verband en de samenwerking met de Doopsgezinden met hun ‘doperse eigenaardigheden’ leverde weleens problemen op. Op den duur bleek de hele situatie toch wel erg arbeidsintensief en verlangde Lottie naar een ‘rustiger’ werkkring. Die vond zij in 1986 bij de afdeling Beilen van de toenmalige Nederlandse Protestantenbond. Hier, in deze dorpse omgeving, voelde zij zich in haar element. Haar kerstspelen van de zondagsschool werden fameus en ook het verdere leven van de afdeling gedijde onder haar bezielende leiding. In 1993 verhuisde Lottie naar Hoogeveen waar zij tot haar emeritaat in 1998 nog met een bijzondere opdracht voor de Remonstrantse Gemeente gewerkt heeft. Als emeritus heeft zij nog een aantal jaren hand- en spandiensten verleend aan de afdeling Dedemsvaart van de NPB.

Lottie was in hart en nieren vrijzinnig. Als enthousiast lid van de International Association for Religious Freedom bezocht zij jarenlang de wereldcongressen, of deze nu in India, Japan of Canada plaats vonden. Zij was een trouw bezoekster van onze Conventsbijeenkomsten en bleef loyaal aan de Remonstrantse Broederschap. In een goed bezette rouwdienst in de remonstrantse kerk van Hoogeveen namen wij op 21 september afscheid van haar. Wij gedenken in Lottie Piso een integere en hartelijk meelevende collega. Moge de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, nu haar deel zijn.

Eric Cossee
Emeritus predikant

Zie ook

9 juni 2016

Overweging: Leven met vergankelijkheid

Tja, wat nu als er eens geen later is? Hoe vaak zien we niet ergens langs de weg een bermmonument. Een tamelijk anonieme plek die voor één familie plotseling niet meer anoniem is… Lees verder

9 juni 2016

‘Er vallen je altijd dingen toe in het leven, juist ook als je het niet verwacht’

Irene Kool heeft een progressieve spierziekte en zit in een rolstoel. Ze heeft haar slechte momenten, maar over het algemeen zit ze niet bij de pakken neer. Ze vecht geregeld met haar ‘verblijfsberen’, de beren die nooit meer weg gaan, maar slaagt er vaak in om die de bergen weer in sturen… Lees verder