Redactioneel

Alles gaat voorbij, we worden ouder, onze gezondheid wordt slechter, ja zeker. Reden voor droefheid en melancholie? Ach, in de herfst zitten die gevoelens misschien dicht onder de huid, maar voor AdRem is het in dit nummer vooral reden om de dag te plukken. Dit is een nummer over leven in het volle besef van vergankelijkheid. Dat is een ware kunst. Irene Kool uit Utrecht heeft een progressieve spierziekte en is die levenskunst (vaak) machtig. Ze geniet van wat er is, vecht soms met haar ‘verblijfsberen’, maar stuurt ze daarna weer de bergen in.  Ook in woon- en verzorgingscentra slagen mensen er in om het leven leuk te maken. Rachel Adriaanse, GZ-psycholoog in de ouderenzorg, vertelt hoe zij ouderen bij staat om de regie over hun leven zo lang mogelijk te behouden. Wild en meeslepend leven willen we allemaal, maar Jacques Brel deed het. ‘Wie zo jong doordrongen is van de onvermijdelijke komst van ouderdom en verval, kan bevangen worden door de drift om voor dat moment in een explosie van vitaliteit te leven, te leven en te leven’, schrijft Peter Korver in een artikel over hem. Ruïnes zijn de tekens bij uitstek van verval. Toch krijgen zij vaak een tweede leven als ‘objecten van schoonheid’, zo constateert Vanessa van Koppen.  Over tweede levens gesproken: musea zijn er voor opgericht. Tanja Kootte, conservator in het Catharijneconvent, vertelt over haar werk en de afweging ‘bewaren of niet’ die zij iedere dag maakt.

En verder:  Op de kop af vijfenzeventig jaar geleden hield de remonstrantse professor Van Holk een protestrede toen de Duitsers joodse collega’s en medewerkers op de Leidse universiteit ontsloegen. De tekst van die rede is nooit gevonden, maar nu is eindelijk boven water gehaald wat hij heeft gezegd. En u treft aan een In Memoriam over predikant Lottie Piso die in oktober is overleden.

Michel Peters
Eindredacteur