Miniatuur: Chips en cocosmacronen

Bij de kassa van de Jumbo komt het opvoedkundige bezoek aan de supermarkt tot een apotheose: ‘Willen jullie déze chips?’ vraagt mama aan dochterlief. ‘Nee, ik wil dit!’ roept het zoontje, terwijl de cocosmacronen al door hem op de band geladen worden. ‘Ja hallo, we zijn hier nu met chips bezig!’ corrigeert moeder. ‘En dan ga ik nu weer weg, want jullie gingen alleen boodschappen doen’ en mama gaat achter het laatste schap staan gluren hoe de kinderen het doen. Die staan enigszins bedremmeld met kattenbekkies geschminkte gezichten nét over de kassaband te gluren. Muisstil. Na de drukte rond chips, koek en mama die alles in goede banen probeert de persen, is het complete rust. Samen met 15 andere klanten genieten we van de keurige manier waarop ze afrekenen. Zodra mama hen aan de andere kant van de kassa weer in het blikveld komt breekt de onrust weer los: ‘Nu willen we dit, nee dat, nee…!!!!’

Ik kan er niets aan doen, maar ik moet denken aan radicaliserende jongeren. Begin deze maand was ik op een symposium over wat het onderwijs daaraan zou moeten doen. Nou, kan ik u verzekeren, dat is van alles. Vindt ook iedereen. De aanwezige leraren probeerden aan te geven dat het gesprek daarover aangaan met de jongeren nog niet zo makkelijk is: alle jongeren lijken wel geradicaliseerd als het over geradicaliseerde jongeren gaat. Elke moslimjongere wordt voor jihadstrijder uitgemaakt, alsof ze zich in de klas in bommenvesten staan te verkleden. En elke blanke jongere voor een personeelsfunctionaris die op grond van de achternaam de zojuist overhandigde CV direct in de papierversnipperaar duwt. Maar natuurlijk roepen leerlingen allerlei polariserende dingen, vooral als de leraar erbij is. Als er geen leraren bij zijn, richten ze zomaar zelf gay-straight alliances op. Oók op gemengde scholen.

De altijd gezellige en voor anders interpreterende openstaande Roomse vrienden polariseren denk ik ook. Meer dan 60% van de Ieren is voorstander van het openstellen van het huwelijk. In alle rust brengt men tegen de zin van de onlangs nog alles overheersende kerk haar stem uit: vóór. Het Vaticaan ontbrandt in complete onrust: actie is nodig! Om al die rustige en weldenkende lammeren tot inkeer te brengen! De conclusie is dat ze nóg harder moeten werken om de steeds verder van het pad rakende jongeren tot inkeer te brengen. De kerkelijke leiders én onze politici moeten misschien tóch eens wat vaker naar de Jumbo. En als er toevallig even geen moeder is met kinderen, dan in elk geval voor de chips en de cocosmacronen. Komen ze lekker tot rust.

 Berkvens en Berkvens