De Hulplijn of de Joker die Jezus heet

Vroeger, toen ik nog wel eens televisie keek, had je allerlei quizprogramma’s waar deelnemers hulplijnen konden inroepen als ze het antwoord op een vraag niet wisten. Of een joker, dat kon ook. Ik weet eigenlijk niet of ze nog bestaan. Het concept van hulplijn in mijn eigen leven in elk geval wel. Ik loop door het Museo Pius in Valencia. Als je nog zou twijfelen aan het katholieke gehalte van het Iberische continent is het bezoeken van een kunstmuseum voldoende om die twijfel ferm de kop in te drukken. Voor mijn beste vriend zijn alle fresco’s, schilderijen en beelden representaties van een en hetzelfde: de Joker die Jezus heet. Of het nou de heilige Sebastiaan is of Jezus aan het kruis, voor hem is er geen verschil. Hij heeft er niets mee en zit met zijn mobiele telefoon tien minuten later in het atrium. Ik daarentegen raak geheel gebiologeerd.

En dat komt omdat ik mijn vrouwelijke gids in levende lijven niet bij mij heb, maar haar stem in mijn achterhoofd mijn vermoeden van wat ik afgebeeld zie, toch hoor bevestigen. Verschillende laatste avondmalen worden mij voorgeschoteld en het is altijd weer leuk om Judas te zoeken: hoe zou hij nu toch weer zijn afgebeeld? Afgewende blik, of kussend? In dit geval met een geldbuidel. Zoveel eeuwen later is smeergeld nog steeds gemeengoed. En opeens sta ik voor een enorm altaarstuk met wel vijf Maria’s die Jezus de borst geven. Ik raak vertwijfeld, want dit heb ik nog nooit gezien. De Hulplijn biedt uitkomst: ‘ja hoor’, zegt de Hulplijn, ‘dit komt voor en het is vaak de maîtresse van de schilder die model stond voor de voedende Maria’. Dank u Hulplijn. Op de bovenverdieping kom ik een klein schilderij tegen van Vicente López Portaña.

Het beeldt Jezus af, die vanuit de messteek in zijn linkerborst een kelk vult met bloed. Zijn bloed. Het beeld is vrijwel identiek met dat van een van de voedende Maria’s beneden. Zo’n vrouwelijke, liefdevolle vertoning met ons als schaapjes rond de kelk, ik sta perplex. Zelfs te perplex om de Hulplijn te bellen. Nou vond ik Jezus al nooit echt een macho, maar dít beeld maakt er echt korte metten mee. Hij voedt de wereld uit zijn borst! Ik zoek mijn vriend maar weer eens op en we belanden in het museumcafé. De serveerster vraagt of ik een wolkje melk in mijn rooibosthee wil… Ik kies toch maar voor Spa. Spa Rood wel te verstaan.

Berkvens & Berkvens