Karin Wagenaar

Karin Wagenaar (1958) fietste als kind in de remonstrantse kerk in Dordrecht, verstopte zich onder de kerkbanken en speelde op de kansel. De kerk voelde als huiskamer. Niet zo raar dus dat zij zich sinds 1997 helemaal thuis voelt in de Geertekerk in Utrecht. Zij is al dertig jaar relatietherapeut, nu bij een kliniek in Lunteren en in haar eigen praktijk in Utrecht.

Kerk als speeltuin

‘Remonstrant tot in mijn haarvaten, ben ik. Mijn tante Nel was kosteres in de remonstrantse kerk in Dordrecht. Vaak was het onze speeltuin. We speelden diefje-met-verlos en het belletje voor de organist op de kansel was onze ‘buut vrij’. Mijn vader zat in de kerkenraad en mijn moeder zong in het koor. Mijn vader vooral was heel open-minded, hij dwong ons nooit en was niet oordelend. Tijdens mijn studie psychologie speelde de kerk geen rol, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ik bij die gemeenschap hoor. Eric Cossee heeft ons in Dordrecht getrouwd en ook onze eerste twee kinderen gedoopt.  Daarna, toen wij in Utrecht gingen wonen, heeft hij ons met milde hand overgedaan aan Florus Kruyne in de Geertekerk, die onze derde heeft gedoopt.’

Geertekerk

‘Ook hier doet het fysieke gebouw me veel. De zon door de ramen geeft een serene sfeer. De piano klinkt mooi door de prachtige akoestiek. Ik heb in de kerk zelfs mijn vijftigste verjaardag gevierd. Mijn dansjuf heeft de gasten op blote voeten op de stenen vloer laten dansen, prachtig. Al vrij snel toen wij in de Geertekerk kwamen zijn we met een groep ouders een ‘kind en geloof’- groep begonnen. Dat ging eerst over het dopen en later over geloofsopvoeding. In de ruim zestien jaar dat we dit doen, zijn we een hechte vriendengroep geworden. Eén keer per jaar gaan we nog steeds – met onze kinderen die nu al grotendeels het huis uit zijn! – naar Terschelling. Twaalf jaar lang heb ik ook de crèche en het verteluur voor de kinderen gedraaid. Onze dochter heeft zeker spirituele interesse, mijn oudste zoon vindt het maar onzin allemaal, maar aan de kerk hebben ze toch heerlijke herinneringen. Ze komen steeds terug met kerst.’

God gebeurt

‘Mij trekt de kerk omdat het een plek is van zingeving, waar je nadenkt over dingen die in het leven verder niet zo aan de orde komen. Ik weet eigenlijk niet of ik erg gelovig ben. Ik geloof dat het goddelijke in iedereen zit, dat God gebeurt tussen mensen. In de kerk vind ik de inspiratie om het goede te doen met elkaar.  Mijn geloof en mijn werk als relatietherapeut hebben veel gelijkenissen. De tekst die boven de deur van de Dordtse remonstrantse kerk staat omvat dat helemaal: eenheid in het nodige, vrijheid in het overige, in alles de liefde. Ik ben tien jaar geleden in Canada in contact gekomen met Emotionally Focused Therapy (EFT). Die EFT gebruik ik in mijn praktijk en die promoot ik in de stichting die ik heb opgericht. Het is een therapie die zoekt naar de emoties achter het boze of afwijzende gedrag van partners. Vaak zijn dat angsten of diepe verlangens. Als die bloot komen te liggen, dan gaat de deur open en is er ruimte voor nieuw contact.  Als de beschermingsmechanismen omlaag gaan, dan wordt het goddelijke in mensen zichtbaar, dan wordt duidelijk hoe ze goed voor elkaar kunnen doen. Heel vervullend om daar deel van uit te maken.’

Vrouw met een missie

‘Ik schrijf boeken en artikelen over EFT en geef overal trainingen. Een druk leven. Maar het geeft me ook veel energie. Afreageren doe ik op mijn schilderles en tijdens yoga of dansles. En mijn gezin en man Hugo vangen veel op. Lekker gek doen en stoeien, dat helpt als je zware gesprekken hebt gevoerd met cliënten.’

Michel Peters
Projectmedewerker bij de Remonstranten