Hoe ik vast zat in vrijheid

Het was daar in F46 in PI Lelystad dat ik vrijheid op een andere dimensie ontdekte. Fysiek zat ik vast in een cel, geestelijk was mijn gevangenschap nog groter. Met nog een aantal jaren te gaan terwijl ik alles om me heen zag wegvallen, kreeg ik te maken met een hoge mate van onmacht. Daar miste ik de vrijheid om de belangrijke mensen en verworvenheden om me heen vast te houden.

Geestelijk zat ik ook vast want ik dacht vrij te zijn. De vrijheid van niet schuldig zijn. Ik verklaarde mij vrij van schuld van alle strafbare feiten die ik heb gepleegd. Ik was vrij van verantwoordelijkheden die ik eigenlijk had moeten nemen. Ik was vrij. Vrij als een vogel. Tegelijkertijd zat ik vast. Vast in vrijheid. Ik koos er voor om vrij te zijn. Een tijdelijke vrijheid die voor de lange termijn niets meer zou zijn dan een fata morgana.

Mijn ontmoeting met een slachtoffer beroofde mij van mijn vrijheid. Want door schuldgevoelens kon ik niet meer vluchten. De rover die ik ben geweest werd ter verantwoording geroepen. En toen zat ik vast. Vast in schaamte en schuldgevoelens. Lichamelijk vast en geestelijk beklemd.

Loslaten

Ik wil vrij zijn, en alles wat deze ontmoeting in mij teweegbracht duwde mij in de richting van vrijheid. Loslaten. Als ego en trots stenen waren, waren ze bouwstenen voor een zwaarbeveiligde gevangenis. Het koesteren van materialistische zaken zouden dan mijn cipiers zijn geweest.

Het kunnen aanvaarden van mijn zwakheden, schuld en nare eigenschappen, maakte een weg vrij om de mens te omarmen die ik heel graag zou willen zijn. Een mens wiens daden, intenties en geweten in harmonie zijn. Die kans kreeg ik. In mijn hunkering naar vrijheid leek ik geen keus te hebben dan die kans met beide handen te grijpen om de vrijheid tegemoet te gaan.

Maar vrijheid is iets wat je samen met anderen creëert, net als gevangenschap. Je hebt mensen om je heen die altijd wel iets vinden van de keuzes die je maakt. Medegedetineerden, cipiers, familieleden en zelfs de slachtoffers van mijn delict.

Dader

Toen ik een ontmoeting had met mijn slachtoffer, pas toen werd ik dader. Toen was ik schuldig. En die schuld gaf mij vrijheid. Want ondanks dat ik de daden niet ongedaan kan maken, kon ik wel in gesprek met de ander. Via de ander kwam ik in gesprek met mezelf. Ik hield mijzelf een spiegel voor van wie ik ben en wie ik wil zijn.

Vrijheid veranderde in vrijheid voor mijn hele wezen. En in mijn hoofd kon ik de hele wereld rondreizen terwijl ik in mijn cel zat, genietend van de kleinste dingen. Toen brak de zwaarbeveiligde gevangenis muren van ego en trots, en de materialistische zaken als cipiers waren niet meer nodig. Want ik was vrij.

Reynaldo Adames

Reynaldo Adames heeft twee boeken gepubliceerd: ‘Eens een Boef’ (€ 9,95) en ‘Dader’ (€ 7,95). Voor meer informatie zie www.adames.nl/boeken. Zijn derde boek ‘18 wetten van de Bajes’ wordt in oktober uitgegeven.