Het gezicht van… Marijke de Groot

Op 7 februari 2016 deed Marijke de Groot (1954) belijdenis bij de Remonstranten in de Kapel in Hilversum. Vanaf 2013 liep ze er al rond, nu was het moment gekomen. Sinds enkele jaren werkt ze op het hoofdkantoor van het Leger des Heils in Almere.  Ze is daar senior beleidsadviseur van de landelijke directie van de Stichting Welzijn van die organisatie.  ‘De mensen hier hebben vanuit Gods geest een innerlijke drive. Ze doen vaak een paar stappen meer dan zorgverleners in andere welzijnsorganisaties. Dat inspireert me en helpt me in moeilijke momenten’.

Stadjer

‘Ik kom uit Groningen, waar ik tot twintig jaar geleden ook altijd heb gewoond. We hadden een veilig en vertrouwd gezin waarin religie geen rol speelde.  Mijn vader gaf af op de ‘schijnheiligerds’ van de artikel 31 – kerken. Mijn moeder ‘stuurde’ me wel naar de doopsgezinde zondagsschool om wat te leren over de joods-christelijke traditie. Een plek die mij verwonderde en waar ik blij van werd. Na de lagere school raakte religie uit beeld.  Op mijn dertigste werd zingeving toch weer een issue, zo voerde ik met een vriend die naar Taizé ging gesprekken over het geloof.

Na mijn HBS heb ik een HBO – opleiding Jeugdwelzijn gevolgd en ben groepleidster in de jeugdhulpverlening geworden.  Ik wilde meer invloed hebben op de organisatie van de zorg en ben  naast mijn werk Sociale Wetenschappen  (Androgologie) gaan studeren.  Ik ben een jobhopper zeg maar, mijn huidige functie is denk ik mijn  twaalfde baan. De rode draad is wel dat ik altijd gewerkt heb in de hulpverlening aan en belangenbehartiging voor kwetsbare groepen. Dit betrof bijvoorbeeld mensen met een handicap, seksueel misbruikte vrouwen, homo’s en lesbiennes en diabetespatiënten. (Ik loop overigens zelf ook met een insulinepompje rond.)

‘Het klopte gewoon in de Kapel’

‘De laatste 7,8 jaar ben ik weer gericht met geloof bezig.  Misschien heeft dat met het ouder worden te maken. In ieder geval is het proces versneld doordat mijn vrouw een actieve boeddhist is. Op een gegeven moment ben ik maar eens gaan googelen. Eerst op ‘doopgsgezinden Hilversum’ en toen kwam ik bij de Kapel uit. Gewoon een keer binnengelopen in een dienst en die raakte me. Een week later was ik al bij een bijeenkomst van ‘Tussen werk en kerk’ en nam ik deel aan een meditatie. Het klopte gewoon. De Kapel heeft voor mij een prima mix van meerdere denominaties, een programma-aanbod met uitstraling, maatschappelijke betrokkenheid en aandacht voor cultuur. Die culturele insteek en de predikant hebben me uiteindelijk voor de Remonstranten gewonnen.’

Zoeken naar mijn levensbron

‘Mijn hele leven voelde ik al een ‘verlangen naar’, zonder daar woorden aan te kunnen geven. Dat verlangen heeft nu in stilte en meditatie een vorm gekregen. In mijn belijdenis zeg ik het zo: ‘In de dagelijkse hectiek, de onrust in mijn hart en een hoofd vol van ‘spinsels en spoken’ zoek ik momenten van stilte.  Momenten waarin ik inkerend in mijzelf, inkerend in mijn stille kern, de Eeuwige ontmoet. Vanuit die kern, geleid door God’s Geest verbind ik me op zielsniveau met de ander, met de natuur, met de Eeuwige.’ Om zes uur gaat bij mij de wekker. Ik begin de dag met een kwartier yoga en een kwartier meditatie en gebed. Die inkeer geeft mij ruimte om met een andere compassie de dag weer in te gaan.  Soms volg ik ook de tiendaagse stilteretraite van Jan Oegema in zijn Open Klooster in Loppum of de Franciscaanse stilteretraite die Henk van den Berg soms geeft.
Mijn grote hobby is fotograferen, ik volgde de Fotoacademie in Amsterdam. De contemplatieve fotografie die ik beoefen zit ook op dit spoor:  niet voortdurend bezig zijn met compositie, maar meer intuïtieve aandacht voor wat me raakt als ik buiten loop.’

Michel Peters
Projectmedewerker op het landelijk bureau Remonstranten