Vriendenwerfcampagne: Mijn God laat zich niet kennen

De vriendenwerfcampagne is begin januari weer van staart gegaan met zes nieuwe posters. In de eerste helft van 2016 komen deze posters één voor één in AdRem terug. De redactie vraagt mensen steeds om een reactie op de slogan van de maand. Deze maand staat ‘Mijn God laat zich niet kennen’ centraal. Daarmee betreden wij het veld van de filosofie.

God als mysterie

Mijn God is geen concrete God. Ik ervaar het mysterie, dat deel van het leven dat wij niet kunnen verklaren, als een betekenisvol geheel, maar weet niet goed hoe ik dat moet benoemen. Soms denk ik opeens betekenis te herkennen in voorvallen die geen toeval kunnen zijn. De andere keer wil ik het mysterie zo min mogelijk invullen en denk ik ook geen godsbeeld nodig te hebben. Wat ik wel wil is mij bezinnen op hoe ik leef en wat ik wil betekenen hier op aarde. Daartoe gebruik ik filosofische reflecties om verder te komen met mijn bezinning en zingeving. In gesprek met anderen over filosofische vraagstukken kan ik mijn geest scherpen en mijn levensfilosofie vormgeven om zo tot een totaal wereldbeeld te komen. Kort geleden hadden wij het in ons Filosofisch Café Haarlem over De schoonheid en de Troost van een wereldbeeld zonder God. Voor mij sprong daaruit dat ik het mysterie het liefst niet invul met een godsbeeld, maar zo open mogelijk houd. De schoonheid en het goede komt voor mij tot stand door open te staan  en te verwonderen en door integer om te gaan met mijzelf en de mensen die op mijn pad komen in mijn leven.

Marianne Waling – Huijsen
organisator Filosofisch Café Haarlem, zie ook: www.metwaardenhelen.nl

God als vraag aan ons

Inderdaad. Mijn God laat zich niet kennen, juist omdat veel mensen God wél denken te kennen. Mijn God laat zich niet vangen in begrippen, bewijzen en systemen. Is niet het antwoord op alle vragen, eerder zelf een vraag aan ons. Geheimenis, gebeurtenis, verrassend vergezicht. Zo’n God vind je bij theologen en filosofen van alle tijden, ook in de bijbel zelf. Daarom moet er van God liever geen afbeelding worden gemaakt. Maar een God waarvan je nooit iets merkt wordt irrelevant. Soms geeft mijn God zich dus wel degelijk te kennen, láát zich kennen met hart en ziel. In liefde en licht, in vrede en betrokkenheid op elkaar, in Jezus. Ubi caritas et amor, Deus ibi est. Voor wie oren en ogen geopend houdt, zich laat raken door mens, natuur en verhaal, wordt een tip van Gods sluier opgelicht. Onverwacht ontdekt ie Gods spoor en gaat hetzelfde anders zien…

Koen Holtzapffel
Remonstrants predikant in Rotterdam

Onszelf aan de ander laten zien

Mijn God laat zich niet kennen, maar wij kunnen onszelf aan de ander laten zien – in onze kwetsbaarheid en verdriet en medemenselijkheid. Wij kunnen onszelf laten zien als hongerig en dorstig naar gerechtigheid, op zoek naar vrede en geluk in een wereld vol van ongerechtigheid, onvrede en ongeluk. En zo ook de ander tegemoet treden. Dan begint er een nieuw verhaal, met nieuwe verantwoordelijkheden en een heel eigen plot. Als God zich niet laat kennen, willen wij naast elkaar staan en zorg dragen voor elkaar. De ander niet alleen laten staan, niet in zijn vreugde en niet in zijn verdriet.

Christa Anbeek
bijzonder hoogleraar remonstrantse theologie