Redactioneel

De vrijzinnige religiositeit wordt wel beschreven met de uitdrukking ‘denkend geloven’. Hiermee is aangegeven dat een redelijke verantwoording van wat geloofd wordt, belangrijk gevonden wordt. Een verantwoording, niet alleen naar anderen, maar ook naar jezelf. Je komt in de kerk om je eigen geloof doordenken, in gesprek met anderen. Vandaar dat in veel remonstrantse gemeentes gesprekskringen een populaire activiteit zijn. Nu zou af en toe door deze insteek het ‘denkende’ aspect wel erg veel nadruk kunnen krijgen. En dat terwijl in het ‘denkend geloven’ toch het ‘geloven’ het meest centrale element is. Ook de vrijzinnige geloofsvorm moet het ten diepste niet hebben van iets wat je bedacht hebt en redelijk lijkt, maar van een dwingende ervaring: dit geloof ik nu eenmaal, het lukt me niet om iets totaal anders te geloven zelfs al zou ik dat sterk willen. Over zulke ervaringen gaat de AdRem van deze maand.  Met een artikel over vrouwelijke mystici, over een godservaring onderweg naar Santiago en de ervaring van God in de kunst.  En soms ervaren we als moderne mens  juist dat God zwijgt. Ook daarover schrijven we. Een nummer vol ‘ervaringen met God’ dus.

Bert Dicou

Hoofdredacteur