In memoriam Jan Breukink

Kort na mijn benoeming in Nieuwkoop werd ik opgebeld door Jan Breukink. Wij moesten nodig eens kennismaken. Hij had daar drie goede redenen voor. Ook hij was zijn predikantschap begonnen in Nieuwkoop. We waren daarnaast lid van hetzelfde Leidse theologisch dispuut, Quisque Suis Viribus. En tenslotte was hij de oudste remonstrantse predikant, en ik de jongste. Wij spraken af in ‘Oud London’, niet ver van zijn appartement in Zeist. Er zouden vele dierbare lunches volgen. Jan Breukink vertelde uitgebreid over zijn ervaringen als predikant en over zijn bewogen levensweg. Tijdens onze laatste afspraak in september had hij nog een dringend advies aan predikanten: ‘wees altijd eerlijk: naar gemeenteleden en naar jezelf toe’. Aan dat advies is Jan Breukink een leven lang trouw gebleven. Hij was de Remonstranten buitengewoon dankbaar dat hij in alle eerlijkheid predikant mocht zijn.

Jan Breukink was in zijn werkzame en persoonlijke leven vrijzinnig én uitgesproken. Hij was immer geïnteresseerd in de mensen die hij ontmoette, en een goed luisteraar. Hij deelde dan zijn mening vrijuit, maar (ver)oordeelde nooit. Hij was een zeer sociaal mens en onderhield ondanks zijn doofheid en het feit dat hij bijna blind was, zijn contacten met mensen in zijn appartementencomplex en met personen die hij ontmoette bij zijn dagelijkse tochtjes naar het winkelcentrum. Zijn laatste sociale hoogtepunt beleefde hij toen hij in de zomer van 2015, op verzoek van de Dorpsraad van Dieren, een monument van twee fietsen mocht onthullen (de familie Breukink stond aan de wieg van Gazelle). Hij bereidde zich terdege voor, schreef een uitgebreide voordracht uit en hield, in de zinderende hitte, een flamboyant verhaal!

Tot in zijn laatste dagen volgde hij, met belangstelling en ook wel toenemende bezorgdheid, de ontwikkelingen in de wereld. Hij was erg gelukkig met de blijvende waardevolle verbinding met de Remonstranten en putte kracht uit die voor hem zo betekenisvolle contacten.

Joost Röselaers (collega)

Oom Jan was tijdens zijn gehele leven de centrale figuur in de familie Breukink, een grote steun voor zijn moeder en later zijn zuster, een zeer belangstellende, gastvrije en gulle (oud)oom. Zijn negentigste verjaardag is royaal gevierd in aanwezigheid van alle toen nog levende familieleden.  Zijn overlijden betekent voor de familie het verdrietige einde van een bewogen tijdperk.

Ruim drie jaar geleden besloot Jan Breukink om na zijn overlijden zijn lichaam te beschikking te stellen aan de medische wetenschap. In de loop van zijn leven overleefde hij drie levensbedreigende ziektes. Hij wilde daar iets tegenoverstellen. Er was echter ook een andere reden: hij wilde geen belasting zijn. Het is hem de laatste periode erg zwaar gevallen om een, naar zijn inschatting, last te vormen voor zijn directe omgeving. Hij deed er alles aan om zo weinig mogelijk te vragen, was zeer dankbaar voor alle hulp die hij in de laatste periode van veel mensen kreeg en bleef, hoe moeilijk hij het ook had, steeds opgewekt en belangstellend. We zullen hem vreselijk missen.

Corine Houtzagers (nicht van Jan Breukink)