Vrijheid volgens u!

‘Pleidooi voor vrijheid’ is het jaarthema van de Remonstranten. Wat zegt die vrijheid onze lezers nog anno 2016? AdRem nodigde u uit om dat eens op papier te zetten. Hieronder twee bijdragen die wij ontvingen.  

Vrijheid!

Toen ik jonger was, was de betekenis van vrijheid simpel; het recht hebben om je af te zetten, te zeggen wat je wilt, je te kleden zoals je wilt en niemand moest het in zijn hoofd halen om daar kritiek op te leveren. In mijn beleving van toen stond religie daar lijnrecht tegenover; het stond voor mij vooral voor gehoorzamen en je houden aan regels. Als je ouder word besef je eigenlijk dat je je, in al die rebelse vrijheidsdrang, ook maar gewoon aan regels houdt; de regels van de groepen waarin je je beweegt en het onvermogen om je ego opzij te zetten en iets van een ander aan te nemen. In deze tijd getuigt het juist van vrijheid, door niet alles maar te roepen en verbinding te zoeken met mensen die anders denken en om tegen de tijdgeest in voor liefde te gaan in plaats van haat. Net zoals Jezus deed in zijn tijd. Of zoals de Nederlandse popmuzikant Blaudzun laatst in een interview zo mooi zei: ‘Haten is de nieuwe standaard tegenwoordig; liefde is de nieuwe punk’ (de nieuwe rebellie), nu meer dan ooit. En dat is voor mij persoonlijk de nieuwe invulling van vrijheid!

 

Michel Dickhoff, Nieuwegein, vriend remonstrantse gemeente Utrecht.

Toen ons land in 1945 op 5 mei  werd bevrijd, brak er een periode van vrijheid aan, die in ons land voor vele mensen een enorme kans op een onbezorgd  leven betekende. Eenenzeventig  jaar lang ben ik zelf getuige van die vrijheid geweest. Ieder jaar herdenken wij op vijf mei die vrijheid en dat is een groot goed, dat wij dat nog steeds kunnen en mogen. Helaas is die vrijheid niet voor alle wereldburgers weggelegd, gezien het grote aantal  conflict haarden in deze wereld.

Bovendien is vrijheid een broos goed: want de grens is eindig en eindigt altijd bij de grens van de vrijheid van de ander. Dat geldt voor bijna alle intermenselijke relaties, ook bijvoorbeeld binnen het huwelijk. In de wapenspreuken van vele Europese volkeren is de vrijheid geborgd: Liberté,  Egalité, Fraternité (Frankrijk). Einigkeit und Freiheit und Recht (Duitsland).

Voor mij begon dit besef van vrijheid pas goed, toen ik met mijn vader in 1964 tijdens de zomervakantie door de Harz wandelde en hij  met mij op de ‘Goetheweg’ door wilde wandelen naar de top van de  berg Brocken (1142m).  Een hek met verroest prikkeldraad versperde hem en mij de weg.  Een begrenzing van onze vrijheid dus. Op de top van de Brocken was nog vaag het beroemde Brockenhaus te zien, waar de schrijver Heinrich Heine  ooit met studenten van de universiteit van Göttingen in vrijheid  de nacht had doorgebracht. Verder zag ik een aantal rood-witte masten en ander spionagetuig. Voor mij was deze wandeling aanleiding om Duitse Taal- en Letterkunde te gaan studeren, want ik wilde weten, wat er in het land achter het prikkeldraad aan de hand was – de DDR: sinds 1949 deel van het Oostblok, waar de bevolking met een steeds grotere mate van onderdrukking en onvrijheid werd geconfronteerd. Op 13 augustus 1961 begon men in Oost – Berlijn met de bouw van de beruchte muur. Ook in de rest van Duitsland was deze deling tussen Oost en West merkbaar door een zone van 1386 km met versperringen en wachttorens tussen de DDR in het Oosten  en de Bondsrepubliek in het Westen –  alles herkenbare tekens van  grote onvrijheid. De vraag hoe het tot de Holocaust is kunnen komen was ook één van mijn  persoonlijke studiedoelen. Ik heb langzamerhand het idee, hoe dat is gegaan, door  mijn studie en jarenlang onderzoek naar de drijfveren.  Ik ben er nu ook van overtuigd, dat nog steeds waakzaamheid geboden is en dat zoiets zich nooit maar dan ook nooit mag herhalen!  Gelukkig liggen op vele plaatsen in ons land en in Duitsland Stolpersteine, die aan de knechting van onze Joodse medeburgers herinneren. Eén van de mooiste momenten in mijn leven was, dat ik de wandeling  naar de top van de Brocken in 1992, dus kort na de Duitse eenwording  op 3 oktober 1990, in volle vrijheid met mijn vrouw heb kunnen afmaken. Nadat ik in 1973 was afgestudeerd heb ik geprobeerd mijn idealen van vrijheid en verdraagzaamheid aan mijn leerlingen en cursisten over te dragen.

Julius E. F. Röntgen, gepensioneerd docent Duits havo en vwo, lid van de Remonstrantse Gemeente in Rotterdam.

 

 

Zie ook

21 september 2016

Godsdienst op achttiende-eeuwse schepen

Dit voorjaar verscheen een mooi uitgegeven boek getiteld ‘Zeegang’. Een boek over zeevarend Nederland in de achttiende eeuw met prachtige illustraties, uitgegeven bij de WalburgPers, Zutphen. De auteur is prof. Jaap Bruijn, emeritus hoogleraar Zeegeschiedenis aan de Universiteit Leiden… Lees verder

21 september 2016

Inspiratie: Jezus strekt zijn hand uit naar de mensen die het juist niet redden

Een AdRem-nummer over zelfredzaamheid, in de zorg, als burger en misschien ook wel t.a.v. God, zo schreef de redactie. Eigenlijk kwam ik met dat thema vreselijk in de knoop. Al schrijvend probeer ik die knoop te ontwarren… Lees verder