Redactioneel: Je ziet niet wat je ziet

Je kunt Pasen, het rijkste feest van de christelijke traditie, op vele manieren benaderen. Je kunt het hebben over paaseitjes als ‘onmisbare bijdrage van het christendom aan onze cultuur’. Over de grens van leven en dood – en nieuw leven, of verrijzenis. Je kunt erover spreken als stimulans en bemoediging om zelf niet in doodgelopen situaties te blijven steken.

De redactie van AdRem liet zich inspireren door een interessant aspect van de verhalen uit het evangelie rondom Pasen: ‘Je ziet niet wat je ziet’. Dat begon al met de kruisiging. Wat er te zien leek te zijn, was de afschuwelijke marteldood van een zelfverklaarde ‘koning der Joden’. Wat er in retrospectief over te zeggen was, was dat de kruisiging eigenlijk zijn inauguratie was, en dat dan van een ‘koningschap’ dat veel verder strekte – hier werd een geheim van Gods betrokkenheid bij de werkelijkheid onthuld. Toen op de derde dag het graf leeg was, ‘zag’ de één een diepdroevige gebeurtenis (verduistering van een lijk), een ander de overwinning van de dood. Maria Magdalena zag de tuinman. En later zagen de leerlingen van Jezus hem verschijnen in een nieuwe gedaante, die ze niet altijd herkenden. Anderen meenden dat ze alleen een hersenschim zagen. Je ziet niet wat je ziet.

De redactie ging op zoek naar hedendaagse verhalen waarin naar voren komt dat je soms twee keer moet kijken – of vaker – om te kunnen zien hoe het echt zit. Dat je ogen je soms misleiden. En dat twee verschillende mensen bij hetzelfde ding iets totaal anders kunnen zien.

Bert Dicou
hoofdredacteur