Redactioneel ‘Vertrouwen’

In het bijbelse denken is ‘geloven’ een activiteit die sterk verband houdt met ‘vertrouwen’. In het Oude Testament is de geloofsact bij uitstek dat het volk zich toevertrouwt aan de God die hen wil bevrijden, niet dat zij allerlei ‘feiten’ over hem aannemen. Zij hebben hem leren kennen als iemand die ondanks zijn grootsheid en onkenbaarheid, hun nabij wil zijn; zij geloven in zijn betrouwbaarheid. Deze relatie geeft hun de kracht de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien. In het Nieuwe Testament toont Jezus zich zeer tevreden met deze uitleg van het geloof: met een oudtestamentische woord, God ​’liefhebben​ met heel ons ​hart​ en met heel ons inzicht en met heel onze kracht’ – en onze naaste​ als onszelf. God liefhebben, jezelf aan hem durven toevertrouwen, jezelf aan je medemens durven toevertrouwen, dat is de kern.

Kerken zijn idealiter plaatsen van vertrouwen: we oefenen er geloofsvertrouwen, vertrouwen in elkaar en vertrouwen in de toekomst. Maar vertrouwen behoort ook tot de belangrijkste waarden in een samenleving. Wie wil wonen in een land waar de politie of de overheid fundamenteel niet te vertrouwen zijn? We hebben al akelige voorbeelden meegemaakt van autobedrijven die consumenten en overheid misleiden en banken die hun klanten waardeloze of gevaarlijke producten aansmeren, wat als dat de algemene gang van zaken zou worden? Op kleinere schaal: hoe kun je functioneren zonder op zijn minst een kleine portie zelfvertrouwen? Is vertrouwen in een relatie niet een essentieel uitgangspunt? Hoe kun je met andere mensen omgaan als je steeds maar bang bent dat die niet te vertrouwen zijn?

Bert Dicou
hoofdredacteur AdRem

Het volgende nummer van AdRem verschijnt op 7 april 2017